چنانچه شما به عنوان پدر نسبت به حضانت فرزندان خود نگران هستید، باید به قواعد و رویههای قضایی در این زمینه توجه کنید. در وهله اول، بر اساس قانون حمایت از خانواده، حضانت فرزندان تا سن 7 سالگی به مادر تعلق دارد، مگر اینکه دلایل قاطعی مبنی بر ناتوانی مادر در نگهداری از فرزندان وجود داشته باشد. شما باید بتوانید نشان دهید که مادر به هر دلیلی قادر به تأمین نیازهای جسمی و روحی فرزندان نیست.
ارائه شواهد مستند از جمله نامههای پزشکان، نهادهای اجتماعی، یا کارشناس رسمی دادگستری میتواند به تقویت موقف شما کمک کند. همچنین، در صورت بروز اختلاف، دادگاه میتواند بر اساس ماده 41 قانون حمایت از خانواده، حضانت را به بهزیستی واگذار کند. برای جلوگیری از این امر و تغییر در وضعیت حضانت، پیشنهاد میشود که تمامی حقایق مربوط به وضعیت زندگی فرزندان و شرایط نگهداری از طرف مادر به شکلی مستند و محکم در دادگاه ارائه گردد.
ملاحظه کنید که بررسی صلاحیت والدین از نگاه منفعت کودک انجام میشود و قاضی با در نظر گرفتن تمامی جوانب و شواهد موجود، تصمیم نهایی را اتخاذ میکند. لذا ضرورت دارد به تأمین منافع فرزندان به عنوان اولویت نخست توجه داشته باشید و در این مسیر از مشاورههای حقوقی و مددکاری استفاده کنید تا به نتیجه مطلوبتری دست یابید.