درود پرسشگر ارجمند،
ادعای شفاهی وراث مبنی بر وصیت شفاهی مادرشان مبنی بر تعلق اموال به وارث خاص در قبال نگهداری، به تنهایی مدرک معتبر قانونی برای اثبات وصیت در دادگاه محسوب نمیشود. اثبات چنین ادعاهایی نیازمند ارائه مستندات قانونی مانند وصیتنامه کتبی رسمی یا اقرار رسمی متوفی در زمان حیات است.
برای اعتبار بخشیدن به چنین ادعایی، نیازمند شواهدی مانند شهادت شهود معتبر که در زمان اعلام مادر حضور داشتهاند، یا هرگونه مدرکی دال بر قصد و رضایت مادر در خصوص تقسیم اموال به شکلی که بیان شده، هستید. دادگاه بر اساس قوانین ارث و با استناد به مدارک رسمی تصمیمگیری میکند و صرف اظهارات شفاهی وراث، بدون پشتوانه قانونی، معمولاً کفایت نمیکند.
با سلام
دادگاه به صرف ادعا توجه نمی کند و اگر کسی ادعایی داشته باشد باید ادعای خود را ثابت کند.
سلام صرف گفته شفاهی مورث مبنی بر واگذاری ارث به یکی از فرزندان هیچ اثری ندارد چون طبق ماده ۸۳۱ قانون مدنی وصیت مازاد بر ثلث بدون اجازه ورثه نافذ نیست و انتقال اموال هم فقط با سند رسمی یا وصیتنامه معتبر ممکن است.
بنابراین ادعای شفاهی وراث در دادگاه دلیل محسوب نمیشود مگر وصیتنامه کتبی یا سند رسمی موجود باشد
سلام در نظر داشته باشید که اظهار شفاهیِ متوفی میبایستی در دادگاه با توجه به ماده ۱۲۵۸ قانون مدنی مصوب سال ۱۳۱۳ به اثبات برسد و صِرف ادعایِ برخی از وراث مکفی نمیباشد.
خیر چنین تعهدی معتبر نمی باشد
معتبر نیست
بادرود
اظهار شفاهی مادر درباره تقسیم اموال بعد از فوت، در قانون ایران سند رسمی محسوب نمیشود و بدون مدارک معتبر قابل پذیرش نیست. دادگاه برای احراز حقالارث، معمولاً به سند رسمی، وصیتنامه معتبر نیاز دارد
© تمام حقوق این وبسایت برای مالک آن محفوظ می باشد. حق چاپ و نشر مطالب این وبسایت به صورت الکترونیکی یا غیر الکترونیکی محفوظ می باشد.