با سلام آقا 42 ساله هستم متاهل دارای 4 فرزند که یکی از فرزندانم 19 ساله و دارای بیماری خاص از ابتدا بوده است و نیاز به مراقبت ویژه دارد. از ابتدا بنده شغل آزاد و همسرم خانه‌دار بود با ادامه تحصیل نزدیک 3 سال پیش مدرک حسابداری دریافت کرد و شاغل شد زمستان سال گذشته بابت تغییر رفتارهایی که قبلاً وجود نداشت مانند ناسازگاری حساسیت زیاد روی تلفن همراه دیر رسیدن‌های مکرر به خانه بعد از ساعت کاری به همسرم مشکوک شدم که با چک کردن تلفن همراهش متوجه بعضی تماس‌های مکرر و بعضاًطولانی که با یکی از همکاران مردش بود شدم. اما پیامی مابینشان وجود نداشت. وقتی همسرم متوجه شد که من به این ارتباط مشکوک شدم و جویای علت هستم به من تهمت توهم و شکاکی زیاد زد و شروع به داد و بیداد و آبروریزی کرد. من هم به اجبار به او گفتم دیگر اجازه ندارد که سر کار برود دو ساعت بعد اقدام به خودکشی کرد که متاسفانه موفق نشد. موقع ترخیص از بیمارستان از من تعهد گرفته شد که حتماً باید او را پیش روانپزشک در بیمارستان روانی ببرم و مسئولیتش پای من است با اصرار من نیامد که هیچ کارمان تا پای طلاق هم پیش رفت اما من به خاطر فرزندانم و اینکه شاید من اشتباه کرده باشم اقدام به آشتی البته مشروط بر انجام چند شرط سخت کردم. او هم برای اثبات اینکه من اشتباه می‌کردم قرار شد پرینت دو پیام رسان که مشکوک بودم را تهیه کرده و به من بدهد تا از آن به بعد راحت زندگی کنیم. تمام شروط را انجام دادم حتی خانه که گفته بود باید به نامم بزنی را به نامش زدم اما تا به حال او هیچ پرینتی برای من نگرفته که بماند با توجه به مشاهده بعضی تغییراتدر حدودا 7،8 روز قبل و اعلام کردن اینکه قرار است روز در میان دو ساعت اضافه کاری کند و دیرتر به خانه بیاید شعله شک را در دل من روشن کرد و دو شب قبل با سرک تجسس گوشیش متوجه تماس‌های طولانی آن هم دقیقاً در همان روزهایی که قرار بود اضافه کاری کند با همان شماره اما با نام متفاوت شدم. وقتی با خوشرویی علت را جویا شدم دوباره سکوت و قهر کرد تا صبح عذاب کشیدم بیدار شد و باز سر کار رفت و وقتی برگشت دوباره با خوشرو خواستار علت شدم اما این بار وحشیانه شروع به سر صدا کرد و من کنترل را از دست دادم و دو دستی به قصد خفه کردن گلویش را گرفتم اگر همان پسر مریضم نرسیده بود لان اورا کشته بودم منتظر مجازات. با دیدن آن صحنه پسرم حالش بد شد و الان تو قسمت آی سی یو بیمارستان بستری هستش. خودم از آن شب نتوانستم غذا بخورم و دیشب فقط کمتر از یک ساعت خوابم برد که از وقتی بیدار شدم دچار تیک عصبی شدم. دائماً در این فکرم هر دو نفرشان را خلاص کند هیچ چیز دیگر به ذهنم نمی‌رسد. حتی برای نوشتن همین متن از ساعت 9 صبح مشغولم و الان ساعت 7:30 شب است. لطفاً به من کمک کنید