با سلام و عرض ادب خدمت شما. بنده حدود هفت سال در کارخانه مس مشغول به کار بودم.در ابتدا قراردادمان با عنوان شرکت تعاونی کارخانه ثبت میشد پس از دو سال و با بازدید رییس جمهور وقت جناب احمدی نژاد، قراردادمان را با مستقیم با خود کارخانه منعقد کردند و شرکتی شدم یعنی حدود پنج سال. فشار کاری و سنگینی کار و زورگویی های مقامات بالا دستم هرگز خلای در انجام وظیفه ام وارد نمیکرد و حتی یک مورد کم کاری و سهل انگاری را نداشتم و ازین بابت مورد تمجید تمام مدیران بوده ام. اما نحوه مدیریت و اخلاق کاری مهندسی از بخش های کارخانه و پیگیری های شبانه روز ایشان و فشاری که تنها به تعدادی خاص از کارگران وارد میکرد چنان روح و روانم را بهم میریخت که سه بار دچار مشکل شدم و هربار مدتی مرخصی گرفتم درون خانه میماندم. شخص مزبور با مقامات دیگر خصومت شدیدی پیدا کرده بود و از ما به عنوان مهره های شطرنج و از حیطه کاری خود به عنوان صفحه بازی استفاده میکرد. او که احتیاج مادی نداشت و امضایش میتوانست حقوق و مزایا تا کل امنیت شغلیمان را تحت سیطره داشته باشد هرگز در مدت ریاست خود تولید مستمر نداشت و همواره خودش در ریتم کاری خلل ایجاد میکرد تا دیگر مسیولان را بیازارد. دستگاه های بخش مورد نظر همه ساخت آلمان، انگلیس و یا فرانسه بودند و ایشان پذیرفته بود که سیستم راه اندازیشان را میداند و احتیاجی به فراگیری اپراطورها توسط معماران خارجی نداریم بنابر تجربه ای که با دستگاه هایی از همین قبیل که ساخت 25 سال قبلتر بودند و شباهت عملکردشان به دستگاه های تازه وارد مدعی شده بود با چند تن از کارگران ماهر خود میتواند پروژه ای جدید را مدیریت کند و تولید بخش لوله مسی را در سایزهای متنوع و نیاز بازار را راه اندازی کند. بدین طریق کارخانه با دریافت وام هنگفتی از دولت و سازمان تامین اجتماعی که صاحب کل کارخانه نیز بود اقدام به خرید دستگاه ها کردند و از بخش کوره تا بسته بندی که مواد اولیه اش را ورقه های مسی شامل میشد را تحویل مهندس اینجانب دادند اما نتوانستند راه اندازی را به اتمام بیاندازند و هربار یا شرکت های صاحب دستگاه ها را مقصر جلوه میدادند و یا بهانه های مختلف دیگر برای اهمال داشتند و تا زمانی که این بخش عنوان پروژه را داشت نامه های نیازمندی به مقامات نوشتند و کمک های مالی دریافت کردند. بعضی عملیات تاسیساتی پروژه را هم خود ایشان به صورت پیمانکاری انجام میداد و از نیروی اپراطورهایی که آمده بودند تا کنار معماران نصب خارجی عملکرد دستگاه ها را خود یاد بگیرند به خم کار کشیده و با کاغذ بازی و امضای خود به عنوان پیمانکار برق کشی ها لوله کشی های آب و گاز و رنگ کاری و غیره مبالغی به جیب زدند و درگیری هایشان از همان افتتاح شروع شده بود که تمام فشارش به کارگران آن قسمت و بیشتر اپراطور های مربوطه می آمد. هر روز تهدید ایشان به اخراج بنده کل روز مرا عصبی میکرد و محیط پر سر و صدای آنجا و حساس شدنش تنها روی من بسیار بیشتر از کار بدنی خسته روحی ام میکرد چون فرامین نابخردانه اش را اجرا نمیکردم مرا مطیع خود نمیدانست و تمام انرژی اش را در سه مقطع خرج میکرد تا به زانو بیفتم اما در آخر که فشار به سایر همکارانم میاورد و مرا مقصر جلوه میداد و نگاه دوستانم مرا آزار میداد و به ناچار درون خانه مینشستم و در آخر بیمارستان اعصاب و روان بستری شدم در سه نوبت و از همسرم جدا شدم و دوبار شوک الکتریکی گرفتم. تا به خود آمدم دیدم تمام زندگی ام از دستم رفته و نامه آمده که به علت غیبت و حاضر نشدن در محل کار جهت تسویه خواندند. روزهایی که محل کار حاضر نمیشدم را ابدا به خاطر نمی آورم من هرگز گریزی از عرق ریختن نداشتم دستگاهی که مسیولش بودم را همچون بچه ام مراقبت میکردم و حس مسیولیت پذیری بسیار بالایی داشتم خراب کاری او و گروهش و وجدان کاری من که مانعی میبود برای دستیابی به اهدافش تبدیل به بازی هر روزش شده بود. در نهایت جا به جایی من به واحد دیگر میسر واقع نشد به علت داروهای اعصابی که مصرف میکردم قادر به برخاستن نبودم و الان دیگر یاوری جز خدا ندارم و تنها خواسته ام احقاق حقوق دریافتی ام و دریافت سنوات و مزایای کامل یک بازنشسته از کار است بنده شکایتی از شخص خاصی ندارم اما اگر لازم باشد تمام شاهدان و ناظران آن روزها و پاپوش هایی که برای بسیاری چون من میتراشید حضور دارند. جهت دریافت حقوق یک کارگر سالم که الان یک بیمار عصبی ناتوان از کار است و گرفتن سنواتم احتیاج به کمک و راهنمایی شما عزیزان دارم. عذر میخواهم از زیاده گوییم و منتظر آغاز به کار ادارات در سال جدید میباشم. تشکر از آگاهی رسانی پر مهرتان بسیار ممنون.