با سلام بدواً اظهارنامه ارسال کنید و سپس دادخواست مطالبه وجه بدهید ید.

میتوانید ابتدا اظهارنامه و سپس دادخواست مطالبه وجه بدهید اگر همان شماره ثبت ثنا باشد اسمشان بالا می‌آید

با نگرش به پرسش مطروحه و ملاحظات ابرازشده، اقتضا دارد که به تحلیل ارکان و مبانی حقوقی موضوع مبادرت نماییم تا تصویری روشن از طرق استیفای حق برای مدعی حاصل گردد. نخست، لازم است به این نکته توجه شود که دعوی مطالبه وجه، ماهیتاً یک دعوی دینی محسوب می‌گردد و مستلزم اثبات وجود سبب موجد دین (در این مورد، انتقال وجه) و احراز اشتغال ذمه مدیون (در این مورد، مدیونیت شخص گیرنده وجه) است. در مانحن‌فیه، با عنایت به اینکه مدعی (شخص پرداخت‌کننده وجه) صرفاً واجد شماره تلفن و شماره کارت مدیون و همسر وی می‌باشد، اثبات ادعای خود مستلزم ارائه ادله اثبات دعوی متقن و قابل اتکاء خواهد بود. ادله اثبات دعوی در امور حقوقی، به موجب ماده 1258 قانون مدنی، عبارتند از اقرار، سند، شهادت، امارات و قسم. با توجه به فقدان اقرار صریح مدیون، توسل به سایر ادله اثبات دعوی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. الف) سند: چنانچه مدعی واجد هرگونه سند کتبی (اعم از عادی یا رسمی) دال بر انتقال وجه و توافق بر بازپرداخت آن باشد، ارائه آن به دادگاه می‌تواند در اثبات ادعای وی بسیار مؤثر واقع گردد. به عنوان مثال، رسید بانکی واریز وجه، پیامک‌های رد و بدل شده بین طرفین دال بر توافق بر بازپرداخت وجه، و یا هرگونه نوشته‌ای که به امضای مدیون رسیده باشد، می‌تواند به عنوان سند مثبت ادعا مورد استناد قرار گیرد. ب) شهادت: چنانچه مدعی شاهد یا شهودی داشته باشد که بتوانند در دادگاه شهادت دهند که وجه مورد ادعا به مدیون پرداخت شده و وی متعهد به بازپرداخت آن گردیده است، استماع شهادت شهود نیز می‌تواند در اثبات ادعا مؤثر باشد. البته، لازم به ذکر است که اعتبار شهادت شهود در دادگاه، منوط به رعایت شرایط قانونی شهادت و عدم وجود موانع قانونی برای استماع شهادت آن‌ها می‌باشد. ج) امارات: اماره عبارت است از اوضاع و احوالی که به حکم قانون یا در نظر قاضی، دلیل بر امری شناخته می‌شود. در این مورد، قاضی می‌تواند با توجه به اوضاع و احوال موجود (مانند وجود رابطه خانوادگی یا دوستی بین طرفین، عرف و عادت محل، و غیره) و با استناد به قرائن و امارات موجود، به وجود دین و مدیونیت مدیون پی ببرد. د) قسم: در صورتی که مدعی نتواند با ارائه سایر ادله اثبات دعوی، ادعای خود را به اثبات برساند، می‌تواند از دادگاه تقاضا نماید که مدیون را سوگند دهد. در صورت ادای سوگند از سوی مدیون مبنی بر عدم مدیونیت، ادعای مدعی ساقط خواهد شد. با توجه به مراتب فوق، توصیه می‌گردد که مدعی (شخص پرداخت‌کننده وجه)، با جمع‌آوری و ارائه هرگونه مدرک و مستندی که در اختیار دارد، نسبت به طرح دعوی مطالبه وجه در دادگاه صالح (در این مورد، شورای حل اختلاف) اقدام نماید. همچنین، توصیه می‌گردد که قبل از هرگونه اقدام حقوقی، با یک وکیل متخصص در امور حقوقی مشورت نموده و از راهنمایی‌های وی بهره‌مند گردد. اضافه بر این، لازم به ذکر است که طرح دعوی علیه همسر مدیون، در صورتی امکان‌پذیر است که مدعی بتواند اثبات نماید که وجه مورد ادعا به وی پرداخت شده و وی نیز متعهد به بازپرداخت آن گردیده است. صرف داشتن شماره کارت همسر مدیون، برای طرح دعوی علیه وی کافی نخواهد بود.

سلام اظهارنامه بزنید و اگر لفافه نکرد داذخواست دهید