سلام وقت بخیر اعتراض به حکم دادگاه از شیوه های عادی مانند تجدیدنظرخواهی و واخواهی قابل انجام است. اما در بعضی از موارد قانونگذار اجازه داده است تا راه‌های دیگری نیز برای اعتراض به حکم وجود داشته باشد. فرجام خواهی یکی از شیوه های فوق العاده اعتراض به حکم قطعی دادگاه است. (البته شما واضح نفرمودید که فرجامخواهی در پرونده های حقوقی یا کیفری مدنظر شما هست) طبق ماده 366 قانون آیین دادرسی مدنی فرجام خواهی در امور حقوقی مرحله ای است که برای تنها از نظر انطباق با شرع و قانون مورد بازبینی قرار خواهد گرفت. اگر درخواست فرجام مقارن اجرای حکم و محکوم به مالی باشد تا زمانی که حکم نقض نشده است در صورت تشخیص دادگاه صادر کننده حکم به استناد بند الف ماده 386 قانون آیین دادرسی مدنی حکم با اخذ تامین از محکوم له اجرا خواهد شد. اگر محکوم به غیر مالی باشد به تشخیص دادگاه صادر کننده حکم، تامین مناسبی از محکوم علیه دریافت و اجرای حکم تا صدور رای فرجامی به تاخیر خواهد افتاد، بند ب ماده 386 قانون آیین دادرسی مدنی در این باره تعیین تکلیف نموده است. اگر رای مورد فرجام خواسته در دیوان عالی کشور نقض شود پرونده برای صدور مجدد حکم به دادگاه صادر کننده ارسال می شود. در این حالت اگر عملیات اجرایی حکم تمام شده و امکان بازگشت اجرا و اعاده و به سابق وجود داشته باشد طبق ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی این‌گونه خواهد شد. اگر رای دادگاه که مورد درخواست فرجام‌خواهی واقع شده است در دیوان عالی کشور نقض شود ولی عملیات اجرایی به گونه‌ای تمام شده باشد که اعاده وضع به حالت سابق ممکن نباشد در این حالت لازم است تا حکمی به نام حکم نهایی از دادگاه صادر گردد. چون صرف نقض حکم اجرا شده در دیوان عالی کشور مجوز بازگشت عملیات اجرایی مختومه نمی باشد. در ماده 367 قانون آیین دادرسی مدنی به شرایط و شروط فرجام خواهی اشاره شده است. در این ماده آمده است رای دادگاه بدوی که به علت عدم درخواست تجدید نظر قطعیت یافته قابل فرجام خواهی نیست. اما در استثناهایی در قانون ذکر شده که این شرایط را در موارد زیادی منتفی می سازد، مثلاً در بند نخستین ماده، یکی از این استثناها احکامی است که خواسته آنها بیش از 20 میلیون ریال باشد،در اوضاع اقتصادی امروز بیشتر دعاوی خواسته بیش از این دارند. لذا می‌توان گفت این دعاوی حتی اگر درخواست تجدید نظر هم نداشته باشند باز هم امکان فرجام خواهی از آنها وجود دارد. استثناهای دیگری که در بند دوم این ماده آمده است احکام راجع به اصل نکاح فسخ نکاح، طلاق، نسب، حجر، وقف، ثلث، حبس و تولیت است. همه این موارد از امور حسبی هستند. بنابراین در همه موارد فوق در صورت تقاضای محکوم علیه به فرجام خواهی اگر حکم در دیوان عالی کشور نقض شود تغییراتی در اجرای حکم به وجود خواهد آمد. ماده 362 قانون آیین دادرسی مدنی نیز به موارد دیگری اشاره نموده که در آنها فرجام‌خواهی ممکن نیست. این موارد مشابه تجدیدنظرخواهی هستند. مثلا اگر حکم دادگاه مستند به اقرار قاطع دعوا، کارشناسی، سوگند و یا اسقاط حق فرجام خواهی باشد این امکان از طرفین سلب و ساقط شده است. اما در بحث مسائل فسخ نکاح و طلاق از سوی رئیس قوه قضاییه در سال 84 بخشنامه ای صادر شد. برای جلوگیری از تبعات منفی اجرای حکم فسخ نکاح یا طلاق به درخواست زوجه و تبعات بعدی اجرای این احکام تا زمان اتخاذ تصمیم و ابلاغ آن در دیوان عالی کشور متوقف خواهد شد. به دلیل اینکه شما شفاف خواسته خود را مطرح ننمودند کاملا مبحث را برایتان توضیح دادم امیدورام پاسخ مورد نظر را اخذ نماید.

با درود بستگی به موضوع دارد