سلام دختر 18 ساله هستم ، 25 روز دیگه 18 سالم کامل پر میشه و وارد 19 سالگی میشم. من ناخواسته بودم و پدرم با بارداری مادرم مخالفت میکردن و میگفتن باید بچه رو بندازی و کلی مادرم باهاشون صحبت کردن تا اینکه پدرم راضی شد که مادرم من رو نگهدارن. و اینکه بنده هرروز شاهد مشاجره و دعوای بین پدر و مادرم هستم و از این وضع به شدت خسته شدم. خودمم چندین بار حین دعواشون خواستم جداشون کنم که منجر شده به کتک کاری بین سه تامون. من خواهر و برادری ندارم و تک فرزند هستم. مادرم همش حرف از طلاق میزنه ولی متأسفانه کاری نمیکنه و وقتی آتیشش میخوابه از طلاق گرفتن منصرف میشه. ما حتی کلی مدرک و عکس و فیلم و ضبط صدا از پدرم جمع کردیم ، ولی فرصت نمیشه که بریم پیش مشاوره یا دادگاه ، حتی مادرم سه سال پیش دوباره میخواست از پدرم جدا بشه ، رفت اورژانس 123 اجتماعی اصفهان ، اونجا بهشون مشاوره دادن که دوباره باهم دیگه بتونن زندگی کنن ، و مبلغی رو هم دادن که پدرم یه کاری بتونن برای خودشون جور کنن و انجام بدن ، اما متأسفانه پدرم همهٔ اون پول رو حیف و میل کردن ، به مبلغ 6 ملیون تومن بود فکر کنم ، و کاری برای خودشون جور نکردن و داده بودن که برای خودشون مغازه بزنن ، اما همش صرف خرید گوشی لمسی و ابزارآلاتشون شد ، و بقیش صرف چیزای دیگه ، بعد الان سه ساله که دوباره سعی کردن باهم زندگی کنن ، و امسال که سال آخر مدرسهٔ من هست و سال دوازدهمم هستم ، مادرم به سیم آخر زدن و همش دعوا و کتک کاری میکنن ، خونوادهٔ پدری من تهران هستن و بخشیشونم شیراز و یکیشونم قم ، خونوادهٔ مادریمم همشون اصفهان هستن و یکیشون آمل و یزد ، پدربزرگ و مادربزرگ هم از سمت هیچکدومشون ندارم ، و خیلی ساله که فوت کردند ، من تصمیم گرفتم اگه برم دادگاه یا با مادرم زندگی کنم یا اینکه خود قاضی برای من یک خونهٔ مجردی پیدا کنن و ساپورت مالیم کنن ، چون واقعا آرامش و آسایشم مختل شده و نمیتونم درست روی درس هام و کارهام تمرکز کنم ، و وقت و بی وقت مدام باهم دعوا یا بحث میکنن ، شرایط نگهداری من از طرف خونوادهٔ پدر و مادرم مقدور نیست ، پدر من یه مشکل روانی داره ، که اصلا نمیتونم با ایشون زندگی کنم ، منو پدرم اصلا باهم نمیسازیم و از ایشونو خونوادشون به شدت متنفرم و بدم میاد ، ولی من بیشتر طرف مادرم هستم تا پدرم ، مادرمم اصلا دیگه نمیتونن با پدرم زندگی کنن ، چون پدرم ما رو درک نمیکنه بعد 20 سال زندگی با مادرم ، شرایط مالی و اقتصادیش به شدت افتضاح و درآمد کمی دارن که اصلا کفاف خرج روزمرهٔ امروزه رو نمیده ، و ما هرچقدر بهشون میگیم که شغلتو عوض کن ، یه کار دیگه پیدا کن ، این کاری که داری به درد نمیخوره ، تو کتشون نمیره که نمیره و هی میگن این کارها که میگین به درد من نمیخوره ، فقط تو بالا بردن شخصیت و حفظ آبروشون خیلی تلاش میکنن ولی با هیچی ، آرامش ما اصلا براشون مهم نیست ، و یکبار هم بهم گفتن اولویت من اول کاره ، دوم کار ، سوم کار ، چهارم خانواده ، ایشون دلشون میخواد که پنج روز هفته رو صبح گاه برن ، آخر شب بیان و شب قبلشم ساعت 9 و 10 بخوابن ، حالا شما تصور کنین کسی که میخواد صبح گاه بره سرکار ، آخر شب بیاد ، کِی میخواد بخوابه که صبح گاه بیدار شه! ، این حرفشون واقعا خنده داره ، کار ایشون سرویسکار هود و اجاق گاز و فر هست و گاهی هم آبگرمکن و بخاری و کولر هم سرویس میکنن ، و اصلا درآمد خوبی ازش در نمیارن ، هرچی ما بهشون میگیم بیشتر بگیرین ، الان نرخ ها و قیمت ها رفته بالا ، میگن باید مشتری مداری کرد ، پس خونواده مداری کِی وقتش میشه! ، ایشون فقط تو فاز این هستن که در خدمت مشتری باشن و فقط برای مشتری کار کنن ، و اصلا ذره ای از وقتشون رو در اختیار خونواده نذارن ، و تو افکار و عقایدشون بر این باورن که مشتری خیلی مهمه و براشون اهمیت بسیار زیادی داره ، اما خونواده اولویت آخرشون همیشه بوده. حالا در کنار مشکل کارشون ، مشکلات دیگه ای هم هست که دیگه جای گفتنش نیست. من فعلا در حال حاضر از طلاق گرفتن پدر و مادرم راضی هستم و از خدامه که هرچه زودتر طلاق بگیرن و من از شر پدرم خلاص شم و با مادرم زندگی کنم ، چون من نه میتونم برم پیش خونوادهٔ مادریم نه از خونوادهٔ پدریم خوشم میاد ، گیر کردم تو بد منگنه ای ، سه تا راه الان جلوی من هست ، یا پیش مادرم تا لحظه ای که ازدواج میکنم زندگی کنم ، یا همین حالا ازدواج کنم راحت شم ، یا یک خونهٔ مجردی برای خودم داشته باشم تا داخلش احساس امنیت و آرامش کنم ، و خودم برای خودم کار کنم و گلیمم رو از آب بکشم بیرون ، به هرحال خود انسان هم باید تو یک سری شرایط تجربه هایی رو هم از زندگی داشته باشه و کسب کنه ، من این عقاید و افکارم رو چندبار به مادرم گفتم ، و بخشیش رو هم تا جایی که میشد به پدرم گفتم ، پدرم که به شدت مخالف خونهٔ مجردی هستن و مادرمم که یا حرفی برای گفتن ندارن ، و اینکه هی اصرار میکنن که باید با پدرت زندگی کنی ، من نمیتونم تأمینت کنم ، مادرم نه ماشین دارن ، نه رانندگی بلدن ، نه درآمد خاصی دارن ، و نه اینکه تجربه ای از تنها شدن و از پس خودشون براومدن رو دارن ، چون پدرم مانع از کارهایی که خودشون میخوان بکنن میشه ، و نمیذارن تنهایی جایی برن یا کاری بکنن. تعصب بی جهت و غیرت مزخرفی دارن. و اینم بگم که بعد از فوت پدرم هیچ ارثی به من نمیرسه ، چون ایشون نه زمین دارن ، نه مغازه دارن ، نه ماشین دارن ، و نه پولی چیزی دارن و نه خونه از خودشون دارن ، من واقعا موندم بعد از اینکه پدرم فوت کرد یا طلاق گرفتن چیکار کنم ، جایی ندارم برم ، و چیزی ندارم که ارث ببرم ، پدرم 43 سالشون هست ، مادرم 39 سال ، 20 سال هم هست که زندگی دارن میکنن و تک فرزند هستم. به نظرتون با این شرایط باید چیکار کنم و چه فکری برای من دارید؟ خواهشا و لطفا و سریع جواب من رو بدید که واقعا به خدا خسته شدم ، آسی شدم از دستشون.