سلام. من در سال 1381جهت خرید 100کیلو گندم چکی با مبلغ 267000تومان و با سررسید 1382/03/15به فروشنده دادم. اما فراموش کردم که آن را پاس کنم. تا اینکه در تاریخ 1403/08/13از طریق دادگاه حقوقم مسدود شد. چون بستری بودم پس از 6ماه به دادگاه مراجعه کردم و اجرای احکام مدنی اعلام کرد مسدودی حساب شما به خاطر کسر موجودی وعدم پرداخت چک فوق الذکر می‌باشد. با توجه به اینکه آدرس من بعد از 40 سال هنوز همان آدرسی است که در بانک نوشته شده است. و از سال 1395در سامانه ثنا ثبت نام کردم. اما طلبکار در شکواییه خود من را مجهول المکان و متواری اعلام کرده است. لذا دادگاه بنده را با توجه به مواد 198-519-522 ق.ا دادرسی مدنی و مواد 310 الی 317 ق. تجارت و ماده 2 ق. صدور چک با اصلاحات و الحاقات بعدی محکوم به پرداخت اصل مبلغ چک و پرداخت هزینه دادرسی و هزینه وکیل و پرداخت خسارت تاخیر تادیه از تاریخ سررسید چک را صادر کرده و دادگاه در مدت کوتاهی هم حکم جلب من و هم اجراییه توسط اجرای احکام را صادر نموده بود. با توجه به اینکه حکم غیابی صادر شده بود من واخواهی دادم و اعلام کردم طلبکار هیچگاه جهت اطلاع من و ادعای طلبش به من مراجعه نکرده. و بانک هم نسخه دوم گواهی عدم پرداخت را برای من ارسال نکرده بود.و در طی 22 سال گذشته من فراموش کرده بودم. ولی چرا طلبکار که چک را در دست داشته و آدرس من هم در گواهی عدم پرداخت نوشته شده بود چرا مراجعه و ادعای طلبش را نکرده است.اما مجددا همان شعبه بدوی حکم صادره را تایید و قطعی صادر کرد. ضمنا طلبکار با جعل امضای من متن(صادر کننده چک شماره..... متعهد است در صورت گواهی عدم پرداخت.معادل خسارت تاخیر چک الی پرداخت و رقم آن را به دارنده تحویل دهد)را در برگی نوشته و امضای من را جعل کرده است. حالا من ادعای اعسار کردم که با آن موافقت شده .و الان به ماده 477 متوصل گردیدم . ولی خواهشمندم راهنمایی بفرمایید که آیا حکم صادره صحیح است یا نه.و اگر صحیح نیست به چه مواد قانونی اشاره کنم تا خلاف بین و شرع بودن حکم صادره که قطعی می‌باشد اشاره کنم.ممنون میشوم تا با راهی قانونی از این جریان رهایی یابم. با کمال احترام.