با این وضعیتی که توضیح دادید، از نظر حقوقی چند نکته اصلی را باید روشن ببینید تا تصمیم‌تان واقع‌بینانه باشد، فارغ از مسائل احساسی و خانوادگی:

اول این‌که شما به عنوان زوج، هر وقت بخواهید می‌توانید دادخواست طلاق بدهید؛ اما طلاق دادن همسر بدون تعیین تکلیف «حقوق مالی» او ممکن نیست. مهم‌ترین حق او همین مهریه ۱۱۴ سکه عندالمطالبه است. اصل بر این است که هر وقت مطالبه کند، باید مهریه را بدهید؛ اگر نتوانید یکجا بپردازید، می‌توانید هم‌زمان با دعوای مهریه یا پس از صدور حکم، دادخواست اعسار و تقسیط بدهید تا دادگاه قسط‌بندی کند. در صورت ناتوانی اثبات‌نشده، امکان بازداشت بابت مهریه تا سقف قانونی (در حال حاضر حدود ۱۱۰ سکه) وجود دارد.

دوم این‌که آنچه گفتید (دخالت خانواده‌ها، بی‌اعتمادی، بی‌احترامی، اختلاف سنی و عدم شناخت قبلی) «به‌خودی‌خود» موجب فسخ نکاح یا سقوط مهریه نمی‌شود. مگر این‌که بتوانید «تدلیس» یا عیب قانونی بسیار خاصی را ثابت کنید که معمولاً هم کار آسانی نیست.

از نظر عملی اگر امیدی به اصلاح نمی‌بینید، بهترین راه، مذاکره برای طلاق توافقی است؛ یعنی بنشینید (ترجیحاً با حضور یک بزرگ‌تر یا مشاور حقوقی بی‌طرف) و درباره میزان مهریه‌ای که می‌پذیرید بپردازید، نحوه پرداخت (نقد، اقساط، بخشش بخشی از سکه‌ها در قبال طلاق سریع و بی‌تنش) و سایر حقوق، به توافق کتبی برسید. اگر زوجه حاضر به گذشت یا توافق نبود و بر مهریه کامل تأکید کرد، باید بپذیرید که جدایی برای شما هزینه مالی جدی دارد و از همین حالا اسناد درآمد و هزینه‌ها، فیش حقوق، اجاره‌نامه و بدهی‌ها را جمع کنید تا در اعسار و تقسیط دست‌تان خالی نباشد.

توصیه نهایی این است که قبل از هر اقدامی، یک جلسه مشاوره حضوری با وکیل خانواده در شهر خودتان داشته باشید و با عدد و رقم واقعی (درآمد، دارایی‌ها، توقعات همسر) سناریوی ادامه یا ختم زندگی مشترک را سبک‌سنگین کنید؛ تصمیم عجولانه بدون برآورد مالی دقیق، بعداً می‌تواند فشار سنگینی روی شما بگذارد.