با سلام و خسته نباشید در سال 1397 با یکی از ادارات دولتی بعنوان کارفرما و اینجانب بعنوان مدیرعامل شرکت حمل و نقل درون و برون شهری قراردادی با موضوع خرید خدمات ایاب و ذهاب با خودرو سواری به مدت یک سال بعنوان پیمانکار با شرایط معین و مشخص منعقد نمودم و جهت ضمانت نامه حسن انجام تعهد مبلغ 20 میلیون تومان وجه نقدر بحساب معرفی شده کارفرما واریز نمودم . با توجه به شرایط مندرج در قرارداد پیمانکار میبایست صورت وضعیت کارکرد راننگان تحت پوشش را در پایان هر ماه تهیه و تنظیم و جهت بررسی و پرداخت به کارفرما تسلیم نماید و کارفرما نیز متعهد شده بود حداکثر ظرف مدت 20 روز از دریافت صورت وضعیت مبلغ تایید شده را بحساب پیمانکار واریز نماید . در ماده 20 قرارداد فی مابین شرایط فسخ قرارداد را که شامل 6 بند هست اورده شده که 1، مجموع تاخیرات رانندگان پیمانکار ماهیانه بیش از 20 ساعت 2،عدم اجرای قرارداد بعد از سه روز از ابلاغ 3، عدم تامین بیمه نامه سرنشینان بعد از دوبار اعمال جریمه 4، واگذاری موضوع قرارداد به غیر 5، عدم تامین خودرو مطابق خودروهای معین شده در قرارداد 6، عدم توانایی پیمانکار در اجرای موضوع قرارداد . اما از انجایی که صورت وضعیت های موقت ارسالی شماره یک و دو و سه این شرکت هیچکدام منجر به دستور پرداخت نگردید لاجرم بعد از گذشت حدودا سه ماه و نیم از شروع کار و بدون دریافت هیچکدام از صورت وضعیت ها طی نامه ای تقاضای خاتمه پیمان را نمودم اما کارفرما طی نامه ای قرارداد فی مابین را یکطرفه به استناد بند 6 ماده 20 قرارداد (عدم توانایی پیمانکار در اجرای موضوع قرارداد) ضمن فسخ ضمانت نامه انجام تعهد (20 میلیون تومان وجه نقد واریزی در زمان انعقاد قرارداد) را نیز ضبط نمود . اینجانب نیز جهت احقاق حق هم برای کارکرد سه ماه رانندگان و هم ضبط ضمانت نامه در دادگاه طرح دعوی نمودم که کارفرما به پرداخت مطالبات این شرکت برابر صورت وضعیت های ارسالی محکوم گردید اما در رابطه با مبلغ ضمانت نامه عنوان نموده چون شاکی دعوی را بصورت قانونی مطرح ننموده و مطالبه مبلغ ضمانت نامه مستلزم ابطال و بی اعتباری فسخ میباشد لذا قابلیت استماع ندارد . حال بعد از گذشت 7 سال چگونه میتوان طرح دعوی نمود؟