در قوانین ایران، استفاده از سلاح یا ابزار برای دفاع مشروع تحت شرایط خاصی مجاز است. دفاع مشروع به معنای استفاده از نیرو یا وسیلهای برای مقابله با حملهای است که به جان، مال یا ناموس فرد تهدید میشود. این دفاع باید متناسب با شدت تهدید باشد و در صورت امکان باید در حداقل ترین حد ممکن استفاده شود.
طبق قانون مجازات اسلامی، برای استفاده از سلاح یا ابزار در دفاع از خود، باید شرایط خاصی فراهم باشد:
1. تهدید جدی: باید تهدید یا حملهای واقعی وجود داشته باشد.
2. تناسب دفاع: نوع و شدت دفاع باید متناسب با تهدید باشد. به عنوان مثال، استفاده از سلاح گرم برای مقابله با یک حمله جزئی، ناعادلانه است.
3. تناسب زمان و مکان: دفاع باید در زمان و مکانی صورت گیرد که تهدید هنوز ادامه داشته باشد و امکان فرار یا درخواست کمک وجود نداشته باشد.
در مورد حمل سلاح، طبق قانون، حمل سلاح بدون مجوز جرم است و داشتن سلاح سرد (مانند چاقو، قمه و غیره) معمولاً ممنوع است. بهطور کلی، در صورتی که فردی با سلاح سرد دستگیر شود، حتی اگر قصد استفاده از آن در دفاع از خود را داشته باشد، ممکن است متهم به جرم حمل سلاح شود.
اما در مواردی که فرد در معرض تهدید یا حمله قرار بگیرد، اگر بتواند اثبات کند که استفاده از سلاح یا ابزار برای دفاع از خود لازم و متناسب بوده است، ممکن است از مسئولیت کیفری معاف شود. اما همچنان خطراتی برای سوءاستفاده از این موارد وجود دارد.
در خصوص حادثهای که اشاره کردید، باید گفت که قوانین و آموزشهای بیشتر در این زمینه میتواند به کاهش چنین حوادثی کمک کند، بهخصوص اگر در کنار قوانین، آگاهی عمومی از روشهای ایمن برای مقابله با تهدیدات افزایش یابد.