شرایط اعطای طلاق به وسیله زن در قانون و حتی عقدنامه درج شده..ولی ربطی به مهریه نداره..به محض وقوع عقد نکاح زن مالک مهریه میشخ

صرف عدم علاقه دلیل برای طلاق نیست

سلام" در فرض سؤال مصلحت اینست که توافقی از یکدیگر جدا شوید چونکه آغاز یا ادامه زندگی مشترک زناشویی از روی بی علاقگی زوری و توأم با جبر و اکراه سرانجام خوشی ندارد و دیر یا زود از هم فرو می پاشد ! اگر زوجه الآن مهریه خود را ببخشد قطعاً زوج پیش قدم در مبادرت به طلاق خواهد شد و معمولاً ادامه کشمکشهای حقوقی زوجین در مراجع قضایی اول و آخرش مطالبه حقوق مالی از سوی زوجه و گریز از پرداخت آن از طرف زوج است و علت دیگری ندارد وگرنه اگر موضوع پول در میان نباشد ، زوجین خیلی راحت یا با هم زندگی می نمایند یا از هم طلاق می گیرند و کارشان به دعوا و مرافعه نخواهد کشید .

با درود زوجه می‌بایست بتواند عسر و حرج خویش را اثبات نماید تا در دعوای طلاق موفق شود صرف ادعا مثبت مدعا نخواهد بود پاسخ در مواد ذیل الذکر نهفته است. ماده 1129 - در صورت استنکاف شوهر از دادن نفقه و عدم امکان اجرای حکم محکمه و الزام او به دادن نفقه زن می تواند برای طلاق به حاکم رجوع کند و حاکم شوهر را اجبار به طلاق می نماید. همچنین است در صورت عجز شوهر از دادن نفقه. ماده 1130 - در صورتی که دوام زوجیت موجب عسر و حرج زوجه باشد، وی می تواند به حاکم شرع مراجعه و تقاضای طلاق کند، چنانچه عسر و حرج مذکور در محکمه ثابت شود، دادگاه می تواند زوج را اجبار به طلاق نماید و در صورتی که اجبار میسر نباشد زوجه به اذن حاکم شرع طلاق داده می شود. تبصره - عسر و حرج موضوع این ماده عبارت است از به وجود آمدن وضعیتی که ادامه زندگی را برای زوجه با مشقت همراه ساخته وتحمل آن مشکل باشد و موارد ذیل در صورت احراز توسط دادگاه صالح از مصادیق عسر و حرج محسوب می گردد: 1 - ترک زندگی خانوادگی توسط زوج حداقل به مدت شش ماه متوالی و یا نه ماه متناوب در مدت یک سال بدون عذر موجه. 2 - اعتیاد زوج به یکی از انواع مواد مخدر و یا ابتلا وی به مشروبات الکلی که به اساس زندگی خانوادگی خلل وارد آورد و امتناع یا عدم امکان الزام وی به ترک آن در مدتی که به تشخیص پزشک برای ترک اعتیاد لازم بوده است. 3 - محکومیت قطعی زوج به حبس پنج سال یا بیشتر. 4 - ضرب وشتم یا هرگونه سو رفتار مستمر زوج که عرفا با توجه به وضعیت زوجه قابل تحمل نباشد. 5 - ابتلا زوج به بیماری های صعب العلاج روانی یا ساری یا هرعارضه صعب العلاج دیگری که زندگی مشترک را مختل نماید. موارد مندرج در این ماده مانع از آن نیست که دادگاه در سایر مواردی که عسر و حرج زن در دادگاه احراز شود، حکم طلاق صادر نماید.