من دو عدد قول نامه مسکن را در دادخواست الزام به تمکین ضمیمه کردم، یکی مربوط به سال 99 و دیگری مربوط به سال 1400 ، در قولنامه سال 99 چون پدر و مادرم و سه خواهر و دو برادرم در آنجا سکونت داشتند تعداد نفرات با خودم 8 نفر درج شده است در آن زمان هنوز عقد نکرده بودم و خانمم هم بعد از عقد در آنجا اقدام به تمکین نموده است، در قولنامه سال 1400 خانه را از پدر و مادرم مجزا نمودم و کاملا مناسب زندگی برای دو نفر است، قاضی محترم فقط به قولنامه سال 99 توجه کرده است و اعلام کرده چون هشت نفر در قولنامه 1399 ذکر شده پس خانه مناسب زندگی برای همسرم نیست اما هیچ توجهی به قولنامه سال 1400 که قولنامه مجزا است توجهی نکرده و حتی قرار کارشناسی هم صادر نکرده است و دعوی تمکین را تا تهیه منزل جدید رد کرده است .