سلام خسته نباشید من یه دختر 15 ساله هستم و یه خواهر 11 ساله دارم. پدرم تقریبا 40 سالشه. از بچگیم فقط مورد آزار و اذیت پدرم قرار گرفتم. هر لحظه دنبال کوچکترین بهانه برا انداختن دعوا هست. منو توی خونه زندانی کرده. خواهر کوچیکم بیشتر اوقات میره کوچه و بازی میکنه. ولی من حق ندارم تنهایی برم بیرون. منو هر لحظه تهدید میکنه که میرم پروندت رو تحویل بگیرم. به خاطر شرhیط مالی مون بعد از مجازی شدن مدرسه ها این گوشی رو به من از مدرسه دادن. توی کوچکترین اشتباهم گوشی رو از دستم میگیره میگه میدم به مدرست میگم لازمش نیست دیگه نمیخواد درس بخونه. مثلا امروز قول داده بود منو ببره پیست اسکیت از بیرون اومد گفت نمیریم گفتم چرا گفت تو منو خر میبینی؟ فکر میکنی نمیدونم چرا میخوایی بریم اونجا؟ فکر میکنه به دوستام گفتم که شمام بیایین. بعد برگشت به مامانم گفت به این پول نده. اگه هم دادی ازش پس بگیر. با گریه و به زور منو برد بیرون. حتی از بیرون رفتن هم دیگه متنفر شدم. زمانی که مدرسه ها هم حضوری هم مجازی شد من فقط حق داشتم هفته‌ای 1 بار برم مدرسه اونم به خاطر رفع اشکال. چون میدید که از مدرسه با شادی و خنده برمیگردم. بابام دوست داره مارو از اون چیزی که باهاش خوشیم محروم بزاره. اگه گریه کنیم کتکمون میزنه که چرا گریه میکنی. حرف های دردناک و ناراحت کننده میگه که باعث گریه ما میشه. بعد برمیگرده داد میکشه که به حرف حق هم گریه میکنین؟ زود زود پیام هامون رو چک میکنه. وقتی از خودمون عکس میگیریم میگه این عکسو میخوایی به کی بفرستی؟ اصلا حریم خصوصی نداریم! نمیزاره کار کنم. میگه غلط میکنی میخوایی درآمد داشته باشی. اونم درسامو بهانه میگیره میگه از درسات عقب میمونی. ولی خواهر کوچیکم دستبند میفروشه به اون چیزی نمیگه! حق ندارم با دوستم حتی سالی یک بار هم شده برم بیرون. اگه شب بلند بشه ببینه که بیدارم یا سرم تو گوشیه کسی رو ملاحظه نمیکنه که خوابیده داد میکشه که داری چه غلطی میکنی حق نداریم توی پروفایلمون یا اکانتمون حتی اسممون رو هم بنویسیم. اینا فقط یه قسمت کوچیک از فشار های پدرم بود که گفتم. توروخدا به داد برسید!