با سلام و احترام ،،،، بر اساس ماده 1169 قانون مدنی برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او طلاق گرفته اند و یا جدا از یکدیگر زندگی میکنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر میباشد. با رسیدن فرزند به سن بلوغ (در پسر 15 سال تمام قمری و در دختر 9 سال تمام قمری) دادگاه خود را فارغ از رسیدگی در خصوص دعوی حضانت میداند. در این موارد خود فرزندان میتوانند انتخاب نمایند که نزد پدر یا مادر خود زندگی کنند.
سلام و عرض ادب حضانت فرزند؛ فقط حق قانونی شما نیست بلکه تکلیف و وظیفه قانونی شما نیز هست؛ یعنی حضانت طفل؛ هم حق است و هم تکلیف! "حق" حضانت فرزند 3 ساله شما تا سن 7 سالگی با مادر اوست ولی "تکلیف" حضانت ایشان، با هردو ابوین است و لذا هیچیک از شما نمیتوانید قانوناً از کشیدن بار تکلیف حضانت وی شانه خالی نمایید. فلذا درفرض سؤال؛ دادگاه به تبعیت از "حق" حضانت مادر، "تکلیف" حضانت را نیز، تا 7 سالگی ابتدائاً به مادر (که صاحب "حق" اولویت برای حضانت فرزند 3 ساله است)، بار مینماید و درصورت وجود عذر شرعی و قانونی موجه برای مادر که انجام تکلیف حضانت طفل را برای وی غیرممکن کند، این تکلیف را به طور ثانوی به پدر بار مینماید و درهر دو صورت، پدر مسئول پرداخت نفقه و هزینه های نگهداری اوست.
© تمام حقوق این وبسایت برای مالک آن محفوظ می باشد. حق چاپ و نشر مطالب این وبسایت به صورت الکترونیکی یا غیر الکترونیکی محفوظ می باشد.