در پرونده طلاقی توافقی که توسط زوجین تنظیم و زوجه بعنوان خواهان بطرفیت زوج و خواسته صدور گواهی عدم امکان سازش ارائه شده است رای دادگاه با استناد به ماده 25،26،و29 قانون حمایت خانواده گواهی عدم امکان سازش صادر گردیده است، با امعان نظر به اینکه زوجه عنوان خواهان دارد، آیا رای دادگاه مبنی بر صدور گواهی عدم امکان سازش بدرستی صورت گرفته است؟آیا نمی بایست در رای صادره دادگاه به قوانین مدنی موضوعه نیز استناد میشد؟ چنانچه این پاسخ مثبت می باشد، عدم استناد به قوانین مدنی موضوعه توسط دادگاه از موارد نقض رای محسوب میشود یا خیر؟