ما یک خانواده 5 نفری هستیم: پدر، مادر، فرزند ارشد خانواده که پسری 40 ساله و متاهل هستم، بعد از من خواهری که شش سال کوچکتر و مطلقه و یک پسر 12 ساله دارد و برادری که 15 سال از من کوچکتر و سه سال است برای تحصیل مهاجرت کرده است. پدر ما شهریور 93 به خاطر یک پرونده قضایی ملک حالت روحی بدی پیدا کرد چون ملک بزرگی بود و به مشکل ورثه ای خورد البته خودش در این ماجرا تقصیری نداشت ولی دادگاه گفته بودن تمام کسائی که دست به دست ملک را خرید و فروش کرده بودند باید ملک را به صاحب اولیه برگردانند به این دلیل پدر بسیار نگران و حتی بیماری و ضعف اعصاب پیدا کرد و برای جلوگیری از چنین ضرری وکیلش گفته بود تمام اموالت را به نام یکی از بستگان کنی احتمال داره بری زندان اما مالت را نگیرند، و او تمام اموال را و حتی پول های بانکی را به نام مادرم کرد، در همین کش و قوس بیماری پدرم بیشتر می شد تا اینکه قضیه ملک در دادگا حل شد و با پدرم دیگه کاری نداشتند اما ما بیمارستان پدرم را می بردیم و تحت درمان های سخت قرار می دادیم چند سالی اینطور گذشت تا مادرم گفت وضعیت پدرت عنوان محجور دارد و من با وکیل و پرونده پزشکی محجوریت پدر را گرفتم و پدر را در مرکز نگهداری نگه می داشت ما بچه ها در مورد مال و اموال پدر می پرسیدیم و او برای هر یک از ما یک آپارتمان خرید و گفت چیز دیگری ندارید بعد از یک مدت من که پسر ارشد هستم از سرچ اینترنتی احساس کردم مادرم وقت محجوریت گرفتن باید مرا کاملا از قوانینی که مرا قیم پدر می دانست با خبر نکرده و از جایگاه مادری خودش و اعتماد من سو استفاده کرده، حالا سوال اول اینست که آیا او جرمی مرتکب شده؟ سوال دوم اگر اثبات شود هنگام به نام زدن اموال پدرم درست است بیمارستان نرفته ولی من به عنوان شاهد اینکه وضع روحی بسیار نامناسبی داشته برای دادگاه دلیل بر صحت عقل نداشتن در معامله می شود؟