سلام من به شماره پرسنلی .... در قرارگاه ... شرق کشور شش سال اوایل خدمتم مشغول بکار شدم. و در سال 86 به استان سمنان که اصلا نمیدونستم کجاست انتقال شدم. و در میامی مشغول به کار شدم. و چون غریب بودیم تمام خلافکارها رو من دستگیر میکردم. و با توجه موقعیت بد و کوچک اون بخش یک فروشنده ازم شکایت کرد. و چون با رییس حفاظت ... من یک درگیری لفظی داشتم خود شاکی بهم زنگ زد بعد معاف شدنم و ازم حلالیت خواست گفت تو شکایت کن ما بهت تخفیف میدیم و برام پرونده درست کردن در 102صفحه. حفاظت 48ساعت منو تو اتاق با یک سرهنگ که از سمنان امده بود سرهنگ ... که تهدید می‌کرد اینهایی که میگم بنویس وگرنه اخراج میشی. و در ماه مبارک رمضان بود گفتند رابطه نامشروع داری و سی دی گذاشتند جلو من الکی من همه کارهای نکرده رو نوشتنم. و ساعت 12ظهر بردن دادسرا و نگفتن ضامن بیار تا ساعت یک نیمیم منو تو سالن نگهم داشتم. آقای بازپرس دادسرا حتی سوال نکرد ضامن داری و روز پنج شنبه بود منو بردن زندان و تمام بندها فروشندگان موادی بودند که من دستگیر کرده بودم و تا صبح نخوابیدم و اذیتم کردند و شب بعد میخاستن منو با تیغ رگمو بزنن که یک سید بود که یک سال بعد اعدام شد آمد و نزاشت. بعد آمدم با ضامن بیرون و سر کار و منتقلم کردن یگان امداد شاهرود افسر نگهبان شدم. اون رییس حفاظت چندین بار امد گفت باید تو بری و اخراجت میکنم. یک بیت شعر براش خوندم. بعد یک ماه کمیسیون 121تو تهران منو الکی الکی معاف کردن. الان دوتا دختر 14و4ساله دارم تو آژانس کار میکنم ولی خیلی این لباس شریفمو دوست داشتم و دارم 12نفر از هم دوره ای هام شهید شدند تو زاهدان. خاش. سوران. سراوان. میرجاوه. و اگه میدونید منو برگردونید ممنون میشم چون تو منطقه ما که یک بخشی کوچکی هست تو خراسان فکر میکنن من آدم کشتم. اصلا گیرم من معتاد بودم آیا اگه میدونستم قرار شغل رو ازم بگیرم نمیزاشتمش کنار بخدا آن افراد کمیسیون اصلا نزاشتن من حرف بزنم