بدون درد سر نمیتونی باید مراد مندرج در تبصره ۴ ماده ۱۶ قانون دیوان عدالت را رعایت کنید
مطابق با قانون کار ایران، استعفا به عنوان یکی از راههای خاتمه کار مورد پذیرش است. بر اساس ماده 21 قانون کار، کارگر میتواند با ارائه استعفای کتبی و رعایت تشریفات مقرر در قانون، کار خود را ترک کند. در حوزه مشاغل حساس مانند پرستاری، ممکن است برخی استثنائات و کوششی برای حفظ نیرو وجود داشته باشد، اما این امر نباید به معنی نقض حقوق قانونی پرستاران باشد. طبق ماده 25 قانون کار، در صورت عدم موافقت کارفرما با استعفا، کارگر میتواند از طریق هیئت تشخیص یا مراجع حل اختلاف موضوع را پیگیری کند. در صورت موافقت اولیه، کارگر میتواند بر اساس ماده 24 قانون کار، درخواست تسویه حساب و دریافت حقوق، مزایا و سنوات خویش را ارائه دهد اما در عمل، در صورت بروز اختلاف ویژه، مراجعه به دیوان عدالت اداری یا دادگاه صالح پیشنهاد میشود. دادگاه موظف به بررسی دقیق و صدور حکم عادلانه و مطابق قانون است. برای تسریع در امور، تهیه مستندات کامل و دقیق و پیگیری منظم و مستمر از سوی کارمند یا نماینده قانونی او اهمیت ویژهای دارد.
© تمام حقوق این وبسایت برای مالک آن محفوظ می باشد. حق چاپ و نشر مطالب این وبسایت به صورت الکترونیکی یا غیر الکترونیکی محفوظ می باشد.