بر اساس قوانین تأمین اجتماعی ایران، ازکارافتادگی به دو نوع کلی تقسیم می‌شود: ازکارافتادگی کلی و جزئی. قانون تأمین اجتماعی تنها در مورد ازکارافتادگی جزئی ناشی از حوادث و سوانح کاری، مستمری مقرر کرده است. این به این معناست که اگر حادثه‌ای در محیط کار باعث کاهش توان عملی فرد شود، تحت شرایط خاصی، مستمری فراهم می‌شود. در مقابل، برخی بیماری‌های حرفه‌ای به دلیل فرآیند تدریجی و پیچیدگی اثبات رابطه علت و معلولی بین محیط کار و بیماری، ممکن است شرایط دریافت مستمری ازکارافتادگی جزئی را نداشته باشند. در عمل، تشخیص نهایی بر اساس نظر کمیسیون‌های پزشکی سازمان تأمین اجتماعی است که بررسی و تصمیم‌گیری می‌کنند