در اماکن عمومی، اگر زنی به قصد مزاحمت یا تحقیر زن دیگر مرتکب توهین، ضرب یا جرح گردد، رفتار او مشمول ماده ۶۱۹ تعزیرات است؛ زیرا عبارت «هر کس» جنسیت را مستثنا نکرده و معیار، قصد مزاحمت است. در فقدان این قصد، توهین زیر ماده ۶۰۸ قرار می‌گیرد و ضرب‌ و جرح بر پایه مقررات عام قصاص یا دیه رسیدگی می‌شود و ماده ۶۱۹ اعمال نمی‌ گردد.

رئیس دادگستری یا معاون او، صرفاً با عنوان اداری خود حق تصمیم گیری در پرونده‌های اجرای احکام شعب دیگر را ندارند؛ هرچند طبق ماده ۳۴ آیین‌نامه و دستورالعمل ۱۳۹۸ رئیس واحد اجرا شمرده می‌شوند، ولی تبصره همان ماده تصریح می‌کند انجام وظایف قضایی اجرای احکام منوط به صدور ابلاغ «دادرس اجرای احکام» است؛ بنابراین باید ابلاغ مستقل برایشان صادر شود.

دادگاه بنابر تبصره ۲ ماده ۴۲ قانون مواد مخدر می‌تواند از ابتدا به جای حبس، کیفر «توقف در اردوگاه» را برای محکوم تعیین کند. افزون‌ بر این، همان ماده اجازه می‌دهد پس از صدور حکم حبس و با رعایت آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، بخشی از محکومان مواد مخدر برای گذراندن محکومیت به اردوگاه‌های خاص (سخت یا عادی) منتقل شوند؛ بنابراین صدور حکم جداگانه برای هر انتقال ضرورت ندارد.