باید مستندات را دید

برای الزام به تنظیم سند رسمی بر اساس یک سند عادی (مثل مبایعهنامه یا اقرارنامه) در مورد مال غیرمنقول (مانند زمین یا ملک)، موضوع نیاز به اثبات مالکیت به شرح زیر است: 1. سند عادی به تنهایی مالکیت را ثابت نمی‌کند سند عادی (مانند مبایعهنامه یا اقرارنامه) اگرچه می‌تواند دلیلی بر وجود تعهد بین طرفین باشد، اما به خودی خود سند مالکیت محسوب نمی‌شود. برای اثبات مالکیت، باید مدارک دیگری مانند سند رسمی (سند دفترخانه‌ای) یا حکم قطعی دادگاه ارائه شود. 2. سند عادی می‌تواند مبنای طرح دعوی الزام به تنظیم سند رسمی باشد اگر شخصی با استناد به یک سند عادی (مثلاً مبایعهنامه یا اقرارنامه) ادعا کند که طرف مقابل متعهد به انتقال ملک بوده اما از تنظیم سند رسمی خودداری کرده، می‌تواند دادخواست الزام به تنظیم سند رسمی را به دادگاه تقدیم کند. در این حالت، سند عادی به عنوان دلیل تعهد طرف مقابل مورد بررسی قرار می‌گیرد، اما کافی نیست؛ بلکه باید مالکیت انتقال‌دهنده (فروشنده یا متعهد) نیز اثبات شود. 3. اثبات مالکیت متعهد (فروشنده یا انتقال‌دهنده) ضروری است مطابق ماده 47 قانون ثبت، ادعای مالکیت نسبت به املاک ثبت‌شده فقط با سند رسمی یا حکم قطعی دادگاه قابل اثبات است. اگر ملک ثبت‌شده باشد، فقط سند رسمی یا حکم دادگاه می‌تواند مالکیت را ثابت کند. اگر ملک ثبت‌نشده باشد، ممکن است با شهادت شهود یا سایر مدارک (مانند قبض‌های مالياتی یا تصرف طولانی‌مدت) مالکیت اثبات شود. 4. رأی دادگاه در صورت عدم اثبات مالکیت اگر خواهان (کسی که می‌خواهد سند رسمی بگیرد) نتواند مالکیت متعهد (فروشنده) را ثابت کند، دادگاه نمی‌تواند طرف مقابل را به تنظیم سند رسمی ملزم کند، زیرا شخصی که مالک نباشد، نمی‌تواند ملک را منتقل کند. نتیجه‌گیری: سند عادی به تنهایی برای الزام به تنظیم سند رسمی کافی نیست. اثبات مالکیت متعهد (فروشنده یا انتقال‌دهنده) ضروری است (با سند رسمی یا سایر دلایل معتبر). اگر مالکیت فروشنده ثابت نشود، دادگاه دعوای الزام به تنظیم سند رسمی را رد می‌کند. درصورتی که نیاز به جزئیات بیشتر دارید یا مورد خاصی مدنظر شماست، می‌توانید اطلاعات بیشتری ارائه دهید تا راهنمایی دقیق‌تری انجام شود.