با سلام و احترام قبلاً سوالی خدمتتون داشتم که فکر میکنم منظورم رو خوب توضیح ندادم. پدر بنده در سال 1394 به رحمت خدا رفتند، ملکی از ایشون به جای موند که بعد از انجام انحصار وراثت و کارهای قانونی در سال 1400 بنده قولنامه ای با مادرم تنظیم کردیم که مادرم سهمش رو به من فروختند و در قولنامه نوشتیم که به دلیل مشخص نبودن قیمت معامله به صورت توافقی طرفین انجام شده، در نهایت در سال 1401 مبلغ 150 میلیون به حساب مادرم جهت سهمشون از ملک واریز کردم اما هیچ رسیدی نگرفتم از ایشون. خواهرم هم بدهی داشتند که سهم الارثشون در سال 95 توسط طلبکار توقیف شد. در سال 98 هم صلح نامه ای با مادر بزرگم تنظیم کردیم که ایشون هم کل سهمشون اعم از اموال منقول و غیر منقول را به بنده به صورت بلاعوض صلح نمودند. در حال حاضر بنده خدایی مدعی شده که پدر من در سالهای اخیر که شاید به حدودا 30 سال پیش برسد ملکی را فروختند که در اون حقی نداشتند، البته که هنوز مدارکی از دادگاه برای ما ارسال نشده و جلسه ای هنوز تشکیل نشده، فقط پیامی برای ما ارسال شده که فلان دادخواست ارسالی با شماره فلان به شعبه سوم حقوقی ثبت شد. خواستم ببینم با توجه به اینکه هنوز نه حکمی نسبت به ادعای خواهان صادر و قطعی شده و نه جلسه ای تشکیل شده اگر بنده اموالی که با قولنامه و صلح نامه خریداری کردم رو در حال حاضر انتقال بدم و سند بزنم به نام خودم و در کل سند ملک رو به نام خودم انتقال بدم یا شخص دیگه ای آیا این امر فرار از دین محسوب میشه چه از نظر حقوقی و چه از نظر کیفری؟ اگر جواب مثبت است و فرار از دین محسوب میشد پس این رای وحدت رویه شماره 774 دیوان عالی کشور به چه موضوع اشاره و منظور از اینکه فرار از دین در صورتی اتفاق نیفتد که موخر محکومیت اموال انتقال داده شود یعنی حکمی صادر شود و مدیون با اطلاع از حکم صادره اقدام به انتقال اموال کند. یه سوال دیگر هم دارم من به عنوان ورثه برای جلوگیری از ضرر و زیان میتوانم سهم الارث خواهرم را به شاکی ایشون پرداخت کنم و سهم ایشون رو بخرم البته که با رضایت خود ایشون؟ خرید سهم الارث حقی را برای خواهان پرونده بدرم محیا نمیکند؟