در صورتی که در مرحله رسیدگی، قاضی به تشخیص خود از شاکی درخواست معرفی شاهد کند، این اقدام می‌تواند قانونی باشد، مشروط بر اینکه در راستای کشف حقیقت و رسیدگی عادلانه به پرونده باشد. اما چند نکته مهم در این خصوص وجود دارد: اصل منع تحصیل دلیل توسط دادگاه به طور کلی، در نظام دادرسی کیفری، قاضی نمی‌تواند رأساً به جمع‌آوری دلیل بپردازد، بلکه باید به ادله‌ای که طرفین ارائه کرده‌اند، رسیدگی کند. اما در مواردی که قاضی احساس کند ادله کافی نیست یا نیاز به تکمیل بررسی‌ها وجود دارد، می‌تواند اقدام به استماع شهود کند. شهادت شهود در مورد جرم اگر شاهدانی که قاضی درخواست استماع آن‌ها را دارد، ناظر به وقوع جرم نبوده‌اند، شهادت آن‌ها نمی‌تواند مستقیماً وقوع جرم را اثبات کند. در چنین حالتی، شهادت باید دارای ارزش اثباتی باشد و بتواند به روشن شدن موضوع کمک کند. قرار منع تعقیب به دلیل فقدان سوءنیت اگر قرار منع تعقیب قبلاً به دلیل فقدان سوءنیت صادر شده است، به این معنی است که دادسرا جرم را احراز نکرده و عنصر روانی را محرز ندانسته است. در این شرایط، صرف استماع شهادت افرادی که ناظر به وقوع جرم نبوده‌اند، نمی‌تواند به تنهایی موجب نقض این قرار شود، مگر اینکه شهادت آن‌ها به نحوی در کشف عناصر جرم مؤثر باشد. اختیار قاضی در رسیدگی به ادله جدید قاضی ممکن است در مرحله رسیدگی، اگر تشخیص دهد که شهادت شهود می‌تواند در کشف حقیقت مؤثر باشد، از این اختیار استفاده کند. اما اگر این شهادت‌ها صرفاً برای تکمیل دلایل شاکی و بدون ارتباط مستقیم با احراز جرم باشد، ممکن است دارای وجاهت قانونی نباشد. در نتیجه، این اقدام قاضی بستگی به میزان ارتباط شهادت‌ها با موضوع پرونده دارد. اگر این شهادت‌ها صرفاً جنبه حمایتی از ادعای شاکی داشته باشند و ناظر بر وقوع جرم نباشند، ممکن است چندان مؤثر نبوده و در تصمیم‌گیری نهایی نقشی نداشته باشند.

شاهدانی که ناظر به وقوع جرم نبوده‌اند ممکن است در نظر قاضی تأثیر کمتری داشته باشند.

قاضی از استقلال عمل و رای برخوردار است و جهت کشف واقع هر تحقیقی از جمله استماع شهادت شهود حتی در صورتی که معرفی هم نشده باشد دارد