چند راه برای پیگیری وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید: 1. شهادت شهود اگر افرادی در زمان حادثه حضور داشته‌اند (مثل هم‌رزمان، دوستان یا اهالی محلی)، می‌توانید از آن‌ها بخواهید شهادت دهند. شهادت شهود معتبر می‌تواند جایگزین صورت سانحه شود. این شهادت باید به تأیید مراجع قانونی یا بنیاد شهید برسد. 2. گزارش پزشکی اگر پدرتان بلافاصله بعد از حادثه به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند، می‌توانید از پرونده‌های پزشکی آن زمان (بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها) استفاده کنید. این مدارک نشان‌دهنده وقوع حادثه در زمان مشخص است. 3. استعلام از یگان خدمتی یا بخشداری در صورتی که پدرتان در آن زمان سرباز یا در ارتباط با یگان نظامی خاصی بوده‌اند، می‌توانید از طریق یگان مربوطه یا بخشداری منطقه پیگیر شوید. در برخی موارد، گزارشات امنیتی یا نظامی در آرشیو یگان‌ها یا فرمانداری‌ها موجود است. 4. گواهی از بنیاد شهید یا وزارت دفاع می‌توانید از بنیاد شهید یا وزارت دفاع درخواست کنید که مدارک مربوط به عملیات مین‌زدایی یا مناطق آلوده به مین را ارائه کنند. این گواهی‌ها می‌تواند نشان دهد که منطقه حادثه در آن زمان آلوده به مین بوده است. 5. پیگیری از طریق کمیسیون پزشکی حتی اگر مدارک کافی نداشته باشید، می‌توانید از کمیسیون پزشکی بنیاد شهید درخواست کنید که با بررسی وضعیت جسمی پدرتان و وجود ترکش‌ها در بدن ایشان، جانبازی را احراز کنند. 6. دیوان عدالت اداری اگر در پیگیری‌های خود از بنیاد شهید نتیجه نگرفتید، می‌توانید از طریق دیوان عدالت اداری شکایت کنید. در مواردی، دیوان به نفع جانبازان رأی داده و بنیاد را ملزم به بررسی مجدد کرده است.

باسلام ودرود چون در زمان جنگ نبوده جانباز قبول نمیکنن ولیکن مراتب از طریق سپاه همان منطقه درخواست دهید تا در کمیسیون های مربوط بررسی شود.