سلام خسته نباشید متاسفانه یکی از اعضای خانواده من مبتلا به بیماری اعصاب و روان است (دو قطبی و اختلال شخصیت مرزی). بیمار، آقا است و 35 سال سن دارد. بخواهم خلاصه، در مورد شدت بیماری ایشون توضیح بدم، باید بگم که روانپزشک معالج، در فرم رسمی بهزیستی،شدت بیماری را حداکثر اعلام کردند. شرح حال مختصر درمورد وخامت اوضاع هم بدین صورت است: سابقه مکرر آسیب فیزیکی به اعضای خانواده؛ به طوری که نمیشود مهارش کرد. درشت هیکل با حملات بدون ملاحظه؛ به طوری که خودش هم به این چیرگی فیزیکی بر اعضای خانواده، علم دارد. سابقه مصرف مواد را هم دارد و در این موضوع در حال عمیق‌تر، بی‌پرواتر و خطرناک‌تر شدن است (از نظر جرمی؛ با افراد خطرناکی هم در این موضوع در ارتباط است و شبکه‌سازی کرده) فساد جنسی هم دارد و به طور کلی، در منزل، امنیت جانی، جنسی، و مالی نداریم (سوابق و مدارک بی‌بندوباری جنسی او نیز موجود است) برای تشکیل پرونده معلولیت بهزیستی، اقدام کرده‌ایم و تمامی مدارک لازم را تحویل داده‌ایم؛ فقط کمیسیون پزشکی باقی مانده ولی در سازمان بهزیستی، هیچ‌گونه همکاری نمی‌کنند. در حال حاضر، در بیمارستان بستری است، ولی سازمان بهزیستی، میگویند که برای کمیسیون، باید بیاوریدش پیش ما. در حالی که ما میگوییم امکان مهارکردنش، نیست. و حتی توان مالی استخدام افرادی برای انتقالش به بهزیستی را نداریم و آمبولانسی که به بیمارستان منتقلش کرد، 3 میلیون تومان دریافت کرد و همین مبلغ هم در مضیقه تهیه شد. در کل، به بهزیستی هم میگوییم که متأسفانه، توان و خواست پذیرشش در منزل، بعد از اتمام بستری را نداریم؛ در این سال‌ها، همگی از دستش، هم فیزیکی و هم روحی و روانی، آسیب دیده‌ایم، منزوی شده‌ایم، هزینه‌های گزافی کرده‌ایم که حتی ذره‌ای هم از طریق سازمان‌هایی مثل بهزیستی، بازگشت داده‌‌نشده‌اند، و کلیت مسیر را، با حسن نیت و درستی انجام داده‌ایم. ولی دیگر تحمل نداریم و این خطر را‌ نمی‌پذیریم؛ به ویژه این که در این دوره اخیر بستری، توانستیم گوشی موبایلش را بررسی کنیم و متوجه شده‌ایم که با چه افراد خلافکاری در ارتباط هست و در حال پیش‌روی در چه مسیرهایی هست (عمق فساد و خطر، بسیار بیشتر از درک و آگاهی قبلی ما بود). متأسفانه سازمان بهزیستی (ساختمان‌ها و ستادهای مختلفش) خیلی راحت، از راهنمایی و کمک، سر باز می‌زنند. ما هم راهکار نهایی خودمان را بیان کرده‌ایم: این که او را در خیابان رها می‌کنیم تا دولت، خودش او را جمع کند! مدارکی که تحویل بهزیستی داده‌ایم: سابقه محرمانه بستری‌های اعصاب و روان در بیمارستان، نامه تشخیص پزشک معالج، 2 فرم از بهزیستی که توسط پزشک معالج پر شده‌است، مدارک هویتی، و... در ضمن، حتی مدت زیادی درگیر دریافت حکم حجر و قیم‌نامه او بوده‌ایم که با موفقیت دریافت شده‌است و محجوریت، محرز شده‌است؛ متأسفانه به دلیل استنکاف پدرش از قیم‌شدن، مادرش اقدام کرد و همین موضوع، زمان دریافت قیم‌نامه را طولانی‌تر از معمول کرد. با توجه به مواردی که از قانون خوانده‌ایم، دولت، وظیفه دارد خدمات بدهد لایحه حمایت از حقوق افراد مبتلا به اختلالات روانی) و بیمارهای روانی را، از طریق مجموعه‌ای از سازمان‌های تابعه، از جمله بهزیستی، ساماندهی کند، و هرکدام که از این کار، استنکاف کنند، باید جریمه شوند. پرسش اصلی ما این است که چگونه باید اقدام کنیم که دولت، این کار را برعهده بگیرد؟ چون متأسفانه، این سازمان‌ها، به ارباب رجوع ساده، یعنی مردم، پاسخگو نیستند و مجموعه‌ای از پاسخ‌های ضدونقیض را ارائه می‌دهند تا صرفاً زمان بخرند یا مراجع، خسته و پشیمان شود. تکرار می‌کنم که پرسش اصلی ما، این است که چگونه از نظر قضایی، این کار را پیگیری کنیم و به جریان بیندازیم تا دولت، خدماتی که در مجلس برای دولت ابلاغ شده‌است لایحه حمایت از حقوق افراد مبتلا به اختلالات روانی ارائه دهد؟ آیا بیمارستان، بیمار را به مراجع قضایی ارجاع می‌دهد؟ پرسش دیگر، موردی است که از بین حرف‌های ضدونقیض فراوانی که رواج دارند، به گوشمان خورده‌است؛ این که در صورت اقدام برای سپردن بیمار اعصاب و روان به دولت، به دلیل این که خانواده توانایی و امنیت نگهداری از او را ندارد، دولت، روی اموال خانواده (خانه)، دست می‌گذارد، مدعی می‌شود و برای خودش، سهم تعیین می‌کند، به ویژه در موضوع ارث و میراث. لطفاً در این مورد نیز راهنمایی بفرمایید. با سپاس فراوان از وقتی که برای مطالعه و پاسخگویی صرف می‌فرمایید.