سلام پیمانکاری جهت امور اجرایی ساختمان قراردادی منعقد نموده است و در متن قرارداد 40 درصد پیش‌پرداخت درج نموده (توضیحا این پیمانکار دو قرارداد یکی بنام شرکتش با مسئولیت محدود و دومی در سربرگ شرکت و مهر شرکت ولی شخص حقیقی (خودش ) طرف قرارداد است با یک شماره قرارداد و تاریخ واحد ولی با موضوعات مختلف و متن قرارداد مختلف منعقد نموده و بابت هر دو قرارداد صرفا یک چک ضمانت داده و شماره چک ضمانت در هر دو قرارداد آمده است ) بخشی از پیش پرداخت هر دو قرارداد را دریافت کرده به گونه‌ای که مبلغ دریافتی تکافوی دستکم پیش‌پرداخت یکی از دو قرارداد را میداده ؛ ولی با زیرکی دادخواست الزام به پرداختِ پیش پرداخت هر دو قرارداد را تقدیم محاکم کرده و حکم قطعی بنفع وی صادر شده ….. وی که از ابتدا اساسا قصد انجام پیمان را نداشته و قصد وی صرفا دریافت پول و عدم انجام کار بوده حتی با وجود صدور حکم به نفع وی از سال 96 تا سال 1402 از تقدیم تقاضای اجرای حکم خودداری و بالتبع اجرائیه صادر نگردیده است… در این اثنا ما از وی در سازمان تعزیرات حکومتی شکایت کردیم و بتازگی شرکت وی به اتهام گرانفروشی محکوم گردیده است… اینک صرفا بقصد تهاتر جریمه تعزیرات وی در پرونده مدنی فوق الاشاره پی از 9 سال مبادرت به تقدیم تقاضای اجرای حکم‌و صدور اجراییه نموده و بلافاصله نیز دادخواست تاخیر تادیه حکم‌ صادره را پس از 9 سال به محکمه عمومی حقوقی داده و در مرحله بدوی حکم بنفع وی صادر شده است؛ اینک سوالات به شرح ذیل: 1- با وصف اینکه حتی در زمان انعقاد فرزاد بخشی از پیش پرداخت را دریافت و حتی یک اقدام ناچیز در اجرای تعهدات عمرانی نداشته و عدم تقاضای اجرای حکم در طول 9 سال گذشته (اقدام علیه خود ) و تنها انگیزه وی نه ایفای تعهد خویش بلکه تهاتر جریمه با خسارت تاخیر تادیه است بلاتردید وی دارای حسن نیست نیست و خود نیز متعهد به انجام امور عمرانی در قبال پیش‌پرداخت دریافتی است آیا با وصف احراز سوء نیت وی و اینکه اساسا این حکم جهت پیش پرداخت است و همانطور که مستحضرید پیش پرداخت ناظر به انجام مابه ازا در آینده است ولی دین‌ ناظر به استحقاق وجهی است که در اثر کار انجام شده یا کالای فروخته شده و تحویل شده طلبکار مستحق آن است توجها به تفاوت دین و پیش‌پرداخت و تقاضای طلبکار مه هر دو در ماده 522 آمده و شرط تعلق خسارت تاخیر تادیه است در مانحن فیه اساسا هیچ یک محقق نشده با توجه به مطالب معنونه می‌توان وی را مستحق خسارت تاخیر تادیه دانست؟ 2- اگر وقتیکه خواهان تعمدا از تقاضای صدور اجراییه در حکم اجرایی که به نفع خودش صادر شده خودداری میکند اولا و بذات بر اساس ماده 2 اجرای احکام : حکم اجرا نمی‌شود مگر با تقاضای ذینفع؛ (مستحضرید یقینا در اینجا ذینفع شخصی است که حکم به نفع وی صادر شده) بنابراین عدم‌ اجرای حکم‌ ناشی از ترک فعل محکوم له است و عادلانه نیست که در اثر ترک فعل خواهان ؛ محاکم خوانده را محکوم به پرداخت خسارت تاخیر تادیه حکمی کنند که خواهان اساسا اجرای آن را نخواسته و حتی مال خوانده (همان پیش پرداخت اولیه دریافتی خواهان ) نیز تلف شده هیچ اقدامی در صدور اجراییه و تقدیم اعسار برای وی متصور نیست! دوما و بالعروض : مگر نه این است که پس از صدور اجراییه و تقدیم دادخواست اعسار وسیله محکوم علیه چنانچه اعسار وی پذیرفته شود یقینا (بنا بر رای واحد رویه) محکوم علیه از پرداخت تاخیر تادیه معاف است … در مانحن فیه به دلیل ترک فعل محکوم له از صدور اجراییه حق تقدیم دادخواست اعسار کلی یا اعسار به تقسیط از محکوم علیه ناشی از عمل محکوم له سلب شده بنابراین اگر محاکم خوانده را پس از این محرومیت به خسارت تاخیر تادیه محکوم کنند تکلیف حق محکوم علیه از اعسار پیش گفته چیست؟