دادگاه خانواده مطابق رعایت مصلحت فرزند ملزم به صدور رای مبنی بر حضانت یا ملاقات است که میتوانید در این خصوص به رای صادر اعتراض و درخواست اخذ نظر مددکار اجتماعی نمایید
سلام بایست دید که مقام قضایی در دادنامه به چه مواردی اشاره نمودهاند. از سوی دیگر، امکان اعتراض برای شما وجود دارد و در این رابطه میتوانید اقدام کنید.
دادگاه بطور معمول باتوجه به رعایت و مصلحت فرزندان تصمیم میگیرد و حتی این تصمیم نیز قابل اعتراض است
سلام حق ملاقات با فرزند، یکی از حقوق اساسی والدین است. دادگاه خانواده وظیفه دارد تا به نحو مقتضی به تقاضای ملاقات والدین با فرزند رسیدگی کند. در صورتی که رأیی بدون تشکیل جلسه و ارائه فرصت دفاع به یکی از طرفین صادر شود، میتوانید به استناد ماده 306 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب سال ۱۳۷۹ اعتراض بنمائید. در خصوص عدم تمایل فرزندان به ملاقات، دادگاه باید نظر کارشناسی را مورد بررسی قرار دهد و با توجه به مصلحت کودک تصمیمگیری کند. معمولاً تمایل و نظر کودکان به ویژه در سنین بالاتر(مانند 9 و 11 سالگی) در تصمیمگیری دادگاه مؤثر است اما دستور نهایی با دادگاه است و ممکن است بنا به دلایلی به اجبار اعمال شود. اگر دلایلی مستند دارید که نشان میدهد ملاقات به ضرر کودکان است، بهتر میباشد این موارد را مستنداً برای دادگاه ارائه بدهید.
به تصمیم میتوانید اعتراض کنید
صدور حکم ملاقات قبل از تاریخ مقرر جلسه رسیدگی و بدون استماع اظهارات شما، غیرمعمول و محل ایراد قانونی است؛ این امر میتواند ناشی از استفاده دادگاه از اختیار صدور دستور موقت ملاقات باشد که نیاز به جلسه رسیدگی ندارد، یا یک اشتباه قضایی باشد و شما باید فوراً به شعبه صادرکننده حکم اعتراض و درخواست تجدیدنظر دهید. در خصوص ملاقات، طبق ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی، ملاک اصلی مصالح طفل است و اگرچه اصل حکم ملاقات (به نفع والد غیرحاضن) اجباری است، اما با توجه به سن ۱۱ و ۹ ساله فرزندان، دادگاه معمولاً به تمایل و مخالفت شدید آنان در مورد مکان و کیفیت ملاقات توجه میکند و نمیتواند آنها را به اجبار مطلق به شهری دور بفرستد، خصوصاً اگر این امر منافی با مصلحت روحی و روانی آنها باشد؛ شما باید مخالفت فرزندان و حکم تمکین خود را در دادگاه مطرح کنید.