سلام. من ی دختر 28 ساله‌ی شاغلم. تقریبا 10 ساله شاغلم و تواین 10سال با دو سه نفر هم‌کلام شدم.هم دوستی هم ازدواج.ولی هیچگونه احساس عاطفی با هیشکدوم نداشتم و برام مهم نبودن.ولی بعداز 3 سال سینگلی با ی آقا 1 ساله تو رابطه‌ام که متاسفانه متاهلن.من بشدت از نظر احساسی درگیر شدم.ایشون با همسرشون بشدت مشکل‌دارن.حتی اوایل دوستی به من گفتن دارن جدامیشن که الان بخاطر پسر 3 سالشون هیشکدوم تمایل به جدایی ندارن و هرکدوم منتظر اقدامه طرف مقابل هستن.همسرشون از رابطه‌ی من با آقا مطلع هستن. حتی مادر و برادر بزرگش رابطه‌ی مارو خبردارن. من عذاب‌وجدان دارم نسبت به اینکه وارد ی زندگی شدم که به‌هم‌جنس خودم دارم بدی میکنم.( آخه اوایل رابطه تو مراحل بدی از زندگبشون بودن و میخاستن جداشن. و ناگفته نمونه که بعداز 3 روز آشنایی بهم گفتن متاهلن و دارن جدامیشن.و منم به هوای اینکه دارن جدا میشن از اقا جدا نشدم.) و اینکه آقا هم بشدت به من وابسته‌ست و تاکید دارن که خانوم بالاخره ی روزی جدامیشه و میره.حتی نمیخاد قبول کنه واسم خاستگار بیاد( قابل ذکر هست که ما همیشه باهمیم. زنوشوهر اصلا باهم مهمونی و بیرون نمیرن و حتی اتاق خوابشون جداست.حتی خانم چند روز پیش از شوهرش خاسته که عکس منو ببینه و بدونه من کی‌ام که آقا حاضر شده تا این حد از زندگیش بگذره بخاطرم) . نمیدونم باید چیکارکنم.اگراین رابطه رو تموم کنم بشدت از لحاظ روحی ضربه میخورم.اگر تموم نکنم دچار افسردگی شدم و منه سابق نیستم و هر روز هزارمدل افکار سمی به ذهنم هجوم میاره که باعثه اذیتم شده.گوشه‌گیر و عصبی شدم. خجالت میکشم. دوراهیه سختیه.حتی محل کارم ایشونو به عنوان همسرم معرفی کردم.ما حتی خونه‌ام گرفتیم و فرقی با زنوشوهر عقدی نداریم. خیلی توی این رابطه پیش رفتم میدونم. ولی الان من باید چیکار کنم؟