بر اساس قوانین کار و تأمین اجتماعی ایران، در صورتی که حادثه‌ای برای یک کارگر در حین انجام کار رخ دهد و او تحت پوشش بیمه نباشد، کارفرما مسئول تأمین هزینه‌های درمان و پرداخت دیه است. طبق ماده ۶۰ قانون تأمین اجتماعی، مسئولیت تأمین بیمه کارگر به عهده کارفرما است و عدم بیمه‌پردازی تخلف محسوب می‌شود. در خصوص اینکه کارگاه و وسایل کار اجاره شده بودند، باید دید که چه قراردادهایی بین مالک و شخص دوم وجود دارد و چه کسی عملاً مسئولیت نظارت و مدیریت را بر عهده داشته است. هر دوی این افراد ممکن است تا حدودی مسئول باشند، ولی کارفرمای مستقیم که پسر شما زیر نظر وی کار می‌کرد، مسئول اصلی محسوب می‌شود. درباره عدم تعلق دیه به دلیل پرداخت هزینه‌ها، قانونی وجود ندارد که پرداخت هزینه‌های درمانی توسط کارفرما باعث سلب حق دریافت دیه شود. دیه یک حق مستقل است که با توجه به شدت آسیب و خسارت تعیین می‌شود و باید توسط مقصر پرداخت شود.