با سلام و احترام بنده معاون ارزی یکی از شعبات بانکی کشور بودم که سال 97 به اتهام معاونت در اخلال اقتصادی بواسطه تاخیر در رفع تعهد ارزی متهم ردیف اول مواجه شدم سال 1402 کیفری یک استان رای به برائت اینجانب داد به دلیل نبود وحدت قصد با متهم اصلی. با اعتراض دادستان با توجه به رای وحدت رویه دیوان صلاحیت پرونده های اخلال به دادگاههای انقلاب واگذار گردید. مجددا به دادگاه انقلاب رفتیم. در جلسه رسیدگی اول مستشار دادگاه به مکالمه تلفنی شنود شده چند سطری بنده با متهم اشاره کرده که من گفته بودم نیازی نیست اسناد حمل رو بیاری و اگه آوردی من تاریخ اسناد رو میتونم دستکاری کنم و یا جای دیگه گفتم لطفا سریع تر اسناد حمل رو برای رفع تعهد ارزی به شعبه بیار. اولا من اون مکالمات رو بعد 7 سال خاطرم نبود و نمی دونم تو چه شرایطی اون حرف‌ها رو زدم.ضمن اینکه بنده هیچگاه در اسناد حمل ایشان دستکاری نکردم و بعد از ارائه اسناد و عدم ترخیص کالا کلیه اسناد ماهها قبل از بازداشتم به واحد حقوقی بانک ارسال کردم.در دادگاه چون استرس داشتم اصل شنود را انکار کردم و گفتم اگه صحبتی هم بوده به جهت فشار به متهم جهت رفع تعهد ارزی بوده. مستشار هم به منشی دادگاه گفت ایشان اصل شنود را انکار و اگر صحبتی هم بوده جهت فشار به متهم برای رفع تعهد ارزی بوده که منشی ثبت کرد و انتهای جلسه امضا کردیم. جلسه آخرین دفاع هم داریم که منتظر احضار هستیم. ضمنا رئیس شعبه که مسئول اول شعبه هستند در مراحل دادسرا تبرئه شدن و وقتی در دادگاه اعلام کردم که رییس شعبه تبرئه شده چطور من که زیر نظر ایشان کار میکنم باید پاسخگو‌باشم رییس دادگاه گفتن رییس شعبه بعد از ساعات کاری اداری با متهم ارتباط تلفنی نداشته ولی شما داشتین . ارتباط تلفنی ما با مشتریان صرفا به جهت مشتری مداری هست دادگاه هم درست میگفت ایشان ارتباط تلفنی با مشتریان ارزی ندارن چون کارهای ارزی رو به جهت تخصصی بودن مسایل ارزی کلا به واحد ارزی ارجاع میدادن و ایشان با مشتریان ریالی مرتب در تماس بودن به جهت حفظ منابع شعبه یا دادن تسهیلات .بنظر شما بزرگواران با شنود که قبل و بعد آن مشخص نیست و هیچ نیتی بابت اون حرف‌ها نداشتم معاونت در اخلال برای بنده محرز میباشد ؟