یک نوع مجازات برای فرد دشنام دهنده می باشد و نظم عمومی را نیز در نظر گرفته ، و حفظ امنیت جامعه و شهروند

ما هم مثل شما معترضیم ولی قانون قانون است

موضوع مشمول ماده 608 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی است

در نظام قضایی ایران، جرایمی مانند فحاشی و توهین (مطابق مواد 608 و 609 قانون مجازات اسلامی) جزو جرایم عمومی یا جرایم دارای جنبه عمومی محسوب میشوند، حتی اگر علیه یک فرد خاص صورت گرفته باشند. به همین دلیل، مجازات آنها (از جمله جزای نقدی) به حساب دولت واریز میشود، نه به حساب شاکی خصوصی. در ادامه، دلایل این رویکرد را بررسی میکنیم: 1. تفاوت بین «حق الناس» و «حق الله» در قانون مجازات اسلامی فحاشی و توهین اگرچه به یک فرد خاص آسیب میزند، اما از نظر قانونی خلاف نظم عمومی و اخلاق اجتماعی محسوب میشوند. بنابراین، علاوه بر جنبهٔ شخصی (حق الناس)، دارای جنبه عمومی (حق الله) نیز هستند. در چنین مواردی، هدف قانون فقط جبران خسارت فرد شاکی نیست، بلکه مجازات متهم به عنوان بازدارنده اجتماعی نیز مدنظر است. به همین دلیل، جزای نقدی به خزانه دولت میرود. 2. شاکی میتواند «خسارت معنوی» جداگانه مطالبه کند اگر شاکی بخواهد جبران مالی برای توهین دریافت کند، باید به طور جداگانه دادخواست ضرر و زیان معنوی (مطابق ماده 10 قانون آیین دادرسی کیفری) تقدیم کند. این پرونده در دادگاه حقوقی بررسی میشود و در صورت اثبات، غرامت به خود شاکی پرداخت میشود. اما جزای نقدی کیفری (که در دادگاه کیفری تعیین میشود) به دلیل ماهیت عمومی جرم، به دولت تعلق میگیرد. 3. منطق قانونی: حفظ انسجام اجتماعی قانونگذار با این رویکرد میخواهد نشان دهد که توهین و فحاشی فقط یک اختلاف شخصی نیست، بلکه تخطی از هنجارهای جامعه اسلامی است. بنابراین، مجازات آن (مثل جزای نقدی) به نفع جامعه در نظر گرفته میشود، نه فقط فرد شاکی. 4. آیا این رویکرد منصفانه است؟ برخی منتقدان معتقدند این روش ممکن است احساس بیعدالتی در شاکی ایجاد کند، چون او مستقیماً آسیب دیده اما پولی دریافت نمیکند. اما از نظر قانونی، شاکی همچنان حق دارد درخواست دیه یا خسارت معنوی کند. مشکل ممکن است از عدم آگاهی افراد از این حق یا پیچیدگی تشریفات قانونی ناشی شود.

چشم حتما/ بلی واقعا همین طور است

شما باید دادخواست ضرر وزیان ناشی از جرم بدهید