خلاصه درخواست: بنده یک کارگاه تولیدی داشتم که دو نفر در آن جا کار می کردند. به دلایلی بنده و نگهبان کارگاهم یک شب بازداشت بودیم. اون یکی کارگرم به ما اطلاع داد که از کارگاه دزدی شده و تعدادی از وسایل کارگاه را از نورگیر بیرون برده و دزدیده اند. بنده در کلانتری ١١ ملارد، شکایت کرده. اما فردای آن روز هم که بنده دادسرا بودم، دوباره همان کارگر که اقای *** نام دارد، به بنده اطلاع داد که باز هم دزدی شده. این بار همه چیز را با خودشان برده اند. بنده دوباره صورتجلسه کردم. اما بعد از دو روز متوجه شدم، وسایلی که از بنده دزدیده اند را نمیتوان از نورگیر یا پنجره بیرون برد. در صورتی که اقای ** گفته بود که از این دو جا برده اند. اما وسایل فقط از درب میتوان برد به دلیل حجم زیاد و بزرگ بودن وسایل که بنده به ایشان شک کردم؛ چون فقط ایشان کلید داشت اما نه قفلی شکسته و نه دربی شکسته شده. فقط این وسایل رو از درب میتوان بیرون برد. تنها کسی که کلید داشت ایشان بود که بنده این ها رو به قاضی ارائه دادم. ایشان دستور بازدید از خانه وی شد. افسر پرونده تا زمانی که وارد خانه ایشان شدیم میگفت فقط دزد شما این اقا هست چون کلید فقط ایشان دارد. حتی تعدادی از وسایل کارگاه بنده را توی خانه ایشان دید. ولی هیچ کدام را صورتجلسه نکرده بود. چون بعد از اتمام بازررسی از خانه ایشان به بنده گفتند شما بروید، من هم الان میام. دقیقا بعد از یک ربع ایشان آمد و کلا از این رو به اون رو شدند. تا حدی که حتی با بنده حرف هم نمیزد. بنده نمیدونم چیکار کردند. اما خدا رو خوش نمیاد که الان بنده حتی پول برای نون شبم هم ندارم. اما ایشان که هشتش گرو نهش بود، دو روز بعد از سرقت کارگاه بنده، مغازه بزنه. آقا مسافرت شمال بره. زن و بچه بنده حتی یه دونه برنج تو خونم نباشه که درست کنند. من از اون افسر نمیگذرم خدا هم ازش نگذره. من نمیدونم در قبال این کار چی گرفته یا نگرفته اما الان دوتا خانواده رو به گدایی انداخته. واقعا من دستم از همه جا کوتاه شده اگر واقعا به خدا ایمان هست یه راهنمایی بنده رو بفرمایید. به قران من زن و دخترم مریض احوال هستند. ولی الان حتی داروهاشونو نمیتونم تهیه کنم. الان دو ماه کرایه خونم عقب افتاده. در وضعیت بدی بسر میبریم. باید دختر ٣ سالم رو درمان کنم. اما الان خودمم دیگه حتی نمیتونم راه برم.