باسلام و احترام خدمت اساتید محترم همسر بنده مدت دوسال تمام مانع ورود اینجانب به منزل مشترک شد که ادعا داشتند مبلغ رهن را برادرش داده و اجاره نامه بنام زوجه بوده،باارسال اظهار نامه اززوجه خواستم رفع ممانعت کند ولی این اتفاق نیفتاد و باتهیه گزارش ضابط قضایی در چند شب متوالی و حضور شاهدین.اقدام به شکایت حقوقی، هم الزام به تمکین هم بابت اثبات مبلغ رهن منزل مشترک کردم.بعد از 14 ماه ثابت شد مبلغ رهن را اینجانب داده ام و باتهیه منزلی دیگر همراه بااسباب و اثاثیه کامل و تایید از جانب شعبه خانواده حکم الزام به تمکین زوجه صادر شد در رای نیز چنین امد چنانچه زوجه از تمکین امتناع کند از تاریخ مانع شدن به منزل مشترک سابق ناشزه محسوب میشود رای قطعی نیز انرا تایید کرد و مستقل بودن منزل را تا صدور اجرای حکم ملزم دانست و چنین نیز بود.متاسفانه زوجه فقط صورتجلسه را باحضور مامور اجرا در منزل امضا کرد و هیچ تمکین و حضوری حتی 10 دقیقه نداشتند و بعداز گذشت 6 ماه از صدور حکم قطعی دادگاه کیفری بنده را به ترک انفاق محکوم کرد همچنین تجدید نظر.گزارش ضابط قضایی و استشهاد محلی از عدم حضور زوجه و رای های بدوی و قطعی الزام به تمکین و تایید منزل مستقل از اجرای احکام و صدور حکم اجرای احکام در دادگاه کیفری مورد توجه قرار نگرفت.ونتیجه تمکین بنده به قانون و دادگاه به ضررم شد.از طریق اعاده دادرسی ماده 474 و 477 اقدام کردم ولی تا صدور جواب قطعی از دیوان در حال حاضر زوجه رای طلاق از دادگاه بدوی را به استناد رای ترک انفاق گرفته و متاسفانه انجاهم توجهی به رای الزام به تمکین نشد و همچنین درخواست نفقه معوقه حال و سه ماه بعد از طلاق راهم کرده.سوال آیا درخواست نفقه پذیرفته میشود؟ ایا تجدید نظر هم بی توجه به رای های الزام به تمکین رای دادگاه بدوی طلاق را قبول میکند؟ آیا تا صدور رای دیوان این خواسته ها قابل اجرا هست؟ دستور قرار اناطه کاربردی دارد یاخیر؟ ایا نمیشود درخواست کرد تمام پرونده ها در یک شعبه باحضور طرفین بازنگری شود؟ بنده اجرت المثل ایام زوجیت و پیش پرداخت مهریه 2 سکه و هزینه حج عمره زوجه را پرداخت کردم و نفقه دخترم هم طبق سررسید پرداخت میکنم ولی زوجه باوجود اینکه هیچگونه تمکینی نداشته توانسته بنده را محکوم کند.لطفا راهنمایی بفرمایید.باتشکر