وقت بخیر. خانمی هستم 39 ساله و چهار سال و نیم هست جدا شدم. بعد از جدایی یک سال و نیم درس خوندم برای کنکور 97 و دانشگاه غیر انتفاعی در مشهد در رشته مدیریت بازرگانی قبول شدم در تابستان 97 دنبال رابطه بودم. در یک شهریور 97 توسط خانمی ک از آشنا ها آقایی کرد و اهل تسنن بودند به آقا معرفی شدم. ایشان غرب کشور و من مشهد هستم. گفتند با دوری راه مشکل نداری و گفتم نه. قرار شد برای حفظ آبرو در شهر های هم همدیگر را در جای دیگری بببینیم. در تهران ایشان شریکی باغی داشتند و قرار شد ماهی یکی دو روز فیکس میکنیم با هم باشیم. به ایشان گفتم بینمان صیغه محرمیت باشد و گفتن سنی ها اعتقادی به صیغه ندارند و گفتند صیغه برای کسانی هست که به هم اعتمادی ندارند. من چون اولین رابطه ام بعد از جدایی بود و عملا کسی و حامی نداشتم و از روی سادگی به ایشون اعتماد کردم. ایشان به من گفتن برای تو خونه میخرم، ماشین میخرم، بچه هایت رو قبول دارم، میفرستمت با بچه هات بری سفر، با خودم میریم سفر و... هیچی طبق توافق کلامی پیش نرفت. ایشان چند ماه چند ماه نمیدید من رو و خرجی هم نمیداد. برای خونه به شدت دچار مشکل شده بودم. به ناچار به او زنگ زدم. اومد مشهد و گفت نمیشه تو رو فراموش کرد و نمیخاد زمینت رو بفروشی. سی تومن رهن داشتم پنجاه تومن روش گذاشت و یک خونه در ... مشهد به نام خودش قولنامه کرد و به من گفت نمیخواد وسایل ها رو بیاری برای تو وسایل نو میخرم ( من مهریه و جهیزیه ام رو موقع که از پدر بچه هایم جدا شدم به خاطر بچه هایم بخشیدم و وسایلی که داشتم برای خودم یک مشت وسایل کهنه و ابتدایی بود) باورش کردم و بسیار خوشحال بودم. مرداد نود و هشت خانه قولنامه شد. من فقط یک تخته فرش از وسایل خودم که رو داشتم آوردم و بشقاب، قاشق، بالش و پتو. آخر شهریور آمد و بیعانه برای خرید مبل و میز تلویزیون داد و یخچال و سرویس خواب نقد خرید. فاکتور ها همه به نام خودش است. قرار بود مهر بیاد که نیامد و شش آبان شد من متوجه شدم از ایشان باردار هستم. دیدم نمی آید آخر تلفنی به او گفتم. گفت سریع میری می اندازی. گفتم من نمیشناسم جایی رو میام تهران و تو هم بیا تهران و من رو ببر یک دکتری، جایی برای این کار. نه آمد و نه تلفن دیگر جواب داد و نه پیامی داد و یا جواب داد. به ناچار ب مادرم گفتم ایشان بهیار بازنشسته هستند. من رو بردند پیش یکی از دوستانشون که ماما هستند و بچه کورتاژ شد و این آقا فقط سه میلیون پول واریز کرد برای هزینه سقط. دیگر هیچ خبری از او نبود و پولی هم نمیداد و من در یک خانه خالی مثل صحرا نشین ها زندگی میکردم. آذر پیامک زدم که بیا تکلیف من رو روشن کن و نیامد و فقط به من تهمت زد. از سی شهریور نود و هشت من رو تک و تنها در یک خونه خالی ول کرد تا اردیبهشت سال نود و نه که زنگ زد و خرداد اومد مشهد الباقی پول مبلمان رو داد و وسایل رو به خونه آورد. خونه رو تحویل دادیم اومد در سازمان آب یک خونه به اسم خودش قولنامه کرد. گف بعدا میریم به تو وکالت میدم در دفتر حقوقی. که این کار رو نکرد.گفت اگر بخواهیم قولنامه رو به نام تو بزنیم این ها خونه نمیدن به زن تنها و خودش رو شوهر من معرفی کرد. دوباره قصه تکرار شد و نیومدن سه ماه سه ماه. الان اسفند 99 است من دیگه خسته شدم از سر نزدن های او، از بدقولی هاش از یک دفعه بی خبر گذاشتن و زنگ جواب ندادن ها. از دروغ هاش هی گف بیمه ات میکنم نکرد و گف میریم سفر وهیچ جا نرفتیم. حتی یک تکه طلا برای من نخریده. در این سه سال که دلم خوش باشه. اصلا نمیگه این زن مرده است یا زنده از کجا میاره میخوره چکار میکنی. یک بار به من گفت من به خودم اجازه میدم از جزئی ترین جزئیات تو با خبر باشم و گفت همه نوع وسایل جاسوسی غرب کشور هست. فکر میکنم هم شنود تلفن گذاشته هم کنترل اینترنت که والدین برای کنترل بچه هاشون میزارن. از طرفی هم همون اول اشنایی به من گف نفر قبلی به من خیانت کرده و خیلی زخم خورده هستم. اگر خیانت کنی میکشمت. من طی این سه سال چه پول داده چه نداده چه اومده چه نیومده. خدا شاهد هست همه طوریبه او متعهد بودم. گفتم هر زمان کلا این آقا ب هیچ شکلی در زندگی من نبود اون وقت با کسی آشنا میشم آخرهای بهمن 99 دیگه خسته شدم از این بازی هاش از این دروغ هاش از این که با زن های دیگر هست بعد من حتی حق ندارم با کسی تلفنی صحبت کنم چون به من میگه ... میزنی به خاطر فشارهای عصبی و تنش های روحی از تنهایی ها، بی خبری ها، تهدید ها، تحقیر ها و تهمت ها چندین بار تشنج کردم. و واقعا حس کردم دیگر بیش از این در این رابطه بودن برای یک سقف و یک لقمه نون که هر از گاهی به من بده دارم ظلم بزرگی به خودم میکنم و سه سال از عمرم پای این مرد رفت و هر روز آسیب پذیر تر از روز قبل میشم. گفتم میخام تموم بشه این شکل از رابطه. اون هم گفت باشه. گفتم خب تکلیف من رو روشن کن. کف پول رهن و وسایل مال خودت ( در چت این صحبت هاش هست) اما وقتی به صاحب خونه گفتم گفت قولنامه به اسم ایشون هس باید یا یک دستخط بدهد و یا حضوری بیاد مشهد. به او گفتم صحبت صاحبخونه روی دست خط نوشت و برای صاحب خونه فرستاد که به دلیل مشغله کاری در صورت عدم حضور همسرم مسئول قولنامه است و بعد هم بلافاصله زنگ زد به صاحبخونه و گفته ک ما خونه خریدیم تا تیر آماده میشه و احتمالا تا اردیبهشت تخلیه میکنیم و گفته که خودم میام مشهد و اجاره از ماه بهمن به بعد رو هم میدهم. دروغ گفته نه خونه ای خریده و نه اجاره داده. به من گف تا کار گیر بیاری کمکت میکنم علی رغم چهار بار درخواست من برای واریز پول هی گفته چشم فردا واریز میشه و هیچ واریزی انجام نشده. قرار بود بیاد مشهد هنوز نیومده بعد از دو هفته از اون صحبت قرار بود اجاره تا هفت اسفند واریز بشه، نشده. میخواستم بدونم حق و حقوق من طبق قانون چی میشه؟ من باید چه کنم تا از این بلاتکلیفی در بیام؟ چطور این سه سال عمری ک از من رفته و زجرهایی روحی که کشیدم از دروغ های این آقا و بازی هایی ک سرم درآورده سر سقط بچه آبروی من جلوی مادرم رفت. سر قولنامه به اسم خودش آبروی من جلوی پدرم رفت و ایشان با من قهر کردند و خونه من نمیان اصلا و ضمن این که به خاطر بیماری که دارم سلامت جسمی ام مجدد به خطر افتاده بر اثر ناراحتی ها و نگرانی هایی که ایشان ایجاد کردند. سه چهار بار به من تهمت زد که با دیگری یا دیگران هستم و من هم گفتم اگر هر مدرکی داری رو کن و الا الکی به من تهمت نزن. خوردم کرده از نظر احساسی. میخوام که من رو کمک کنید و راهنمایی ام کنید. چون فاکتور همه چی به اسم اون هست. در قولنامه خونه هم هیچ جا ذکر نشده که از این هشتاد تومن سی تومنش پول خودم هست و قولنامه هم به اسم اون هست. من باید چه کنم؟ لطفا من رو راهنمایی کنید.