باعرض سلام و احترام و تشکر فراوان از جنابان عالی و از همیاری تان. بنده مدتی قبل طی جلسه ای ملکی رو فروختم و طی تسویه حساب متوجه انقضای کارت بانکی ام شدم. بالاجبار از دوستم درخواست گرفتن کارت بانکی اش نمودم که ایشان فرمود من نیازی به کارت ندارم و من هم به ایشان گفتم موجودی داخل کارتت هست، ایشان گفت صفر ریال.گفتم تا چند روز نیازی بهش نداری، گفت نه تا هر وقت خواستی نزدت باشه. گفتم هیچ مشگلی نداره، گفت مطمئن باش و من هم اطمینان کردم و کارتش رو گرفتم و شماره اش رو به خریدارم دادم و ایشان هم مبلغ که ده میلیون بود واریز نمود و بدین گونه خریدار با من تسویه نمود. همان روز مبلغی برداشت نمودم تا این که مبلغ 4300 میلیونش ماند در حساب که بعد از دو روز متاسفانه به دلیل نزدیکی کارت با موبایلم متوجه شدم کارت سوخته. فورا رفتم سراغ آشنایم برا گرفتن و مراجعه به شعبه بانک که فهمیدم بنا بر دلیلی در بازداشت می باشد. به هر سختی پیغامش دادم به منزلشان تماس بگیره و کارت ملی اش رو به من یا به همراه برادرش بدهد تا بدین گونه به شعبه مربوطه بانک برویم یا موجودی یا کارت بگیریم که با تاسف به من خیانت کرد و موجودی که امانت بود و هیچ گونه حقی نداشت رو برداشت و جالب این که دو روزه تمام کرده. به گفته خودش که کذب محض هست. اول اظهارنامه رسمی براش فرستادم بعد بر طبق ماده 479 آیین دادرسی مدنی یا دادرسی مجازات اسلامی که مصداق کامل خیانت در امانت هست، دادخواست دادم که با توجه به داشتن مدارک، اعم از کارت بانکی اش دستم، اظهارنامه رسمی و همچنین پرینت بانکی واریزی به کارتش و پرینت بانکی طرف واریزی ( خریدار ) و شهود بودن. آن ها به محل گفتمان اولیه مان، دادیار نه احضارش کرد نه اقدامی. هی فقط میگفت شاهد هم داری. با بودن مدارک مذکور و غیبتش به ابلاغ پاسگاه و عدم پاسخ اظهارنامه باز این دادیار جوان به دنبال نمیدونم چی بود. دنبال (وحی منزل) ...خلاصه خریدار رو بردم به عنوان شاهد که ایشان هم ناظر اتفاقات گفته شده ام فقط بود. دیگر از کجا سوختن کارت رو گرفتم. نگرفتن وجه رو بدونه. دادیار جوان قرار منع تعقیب صادر کردش. بسیار جالب هست. به همین راحتی حق من را لگد مال کرد. حال از حضرت عالی خواستار راهنمایی هستم. که بماند مسخره عام هم قرار گرفته ام. از ته دل از خداوند اجری جریل و عاقبتی نیک برایتان آرزومندم. تشکر