سلام و عرض ادب خدمت وکلای محترم مدت زیادی است که با پدرم مشکلاتی دارم و از گذشته به بهانه های مختلف مادرم را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد و حتی در مواردی خودم را. از زمان ازدواج بنده، به دلیل مخالفتش با ازدواج ( نه فقط با شخص مورد نظر ) به طرق مختلف سعی در بر هم زدن و نابود کردن زندگی من داشت. سرانجام به دلیل مشکلات اقتصادی و اینکه واقعا امکان اجاره نمودن خانه را نداشتیم. و دچار گرفتاری شده بودیم. که، پدرم از ما خواستند که با ایشان و مادرمان ، در خانه ی نسبتا بزرگ آنها و با ایشان بطور مشترک زندگی کنیم‌ و ما هم به ناچار استقبال کردیم. و زندگی مشترک با هم را شروع کردیم. مادرم دلگرم نوه و به لطف خالق بزرگ من که تک فرزند هم هستم. در آژانس شهری نانی در حد تامین معاش  زن و فرزندم در آورده و می آورم. ولی متاسفانه از مدتی قبل. پدرم، شروع به پرخاشگری و بد رفتاری و ضرب و شتم با مادرم و ما می نماید و در مواردی هم اقدام به توهین با الفاظ رکیک و حتی تهدید نموده است و علی رغم احترام و مهربانی ما، شروع به شکایات واهی کیفری از بنده و همسرم با موضوع تصرف عدوانی، توهین، ضرب و جرح، تخریب و اضرار که منجر به صدور قرار منع تعقیب و قطعی شده است و اقامه ی دعاوی بی اساس حقوقی از جمله شکابت با موضوع رفع تصرف عدوانی که منجر به صدور رأی به رفع تصرف گردیده که واقعا واهی و بی اساس است. واین موضوع ما و صد البته مادرم را نگران و سرگردان نموده است. که البته با این اوضاع وخیم اقتصادی و از آنجا که توان اجاره نمودن خانه را نداریم چاره ای جز تحمل نداریم. لذا آیا بر اساس موارد ذیل و موازین قانونی امکان رد دعوی در دادگاه تجدید نظر وجود دارد؟ 1- تبعیت امر حقوقی از احکام کیفری، با توجه به موضوع تصرف عدوانی در شکایت کیفری و صدور و قطعیت قرار منع تعقیب و عدم اعتراض پدرم به قرار صادره. 2- از آن جهت که اینجانب تک فرزند هستم. زن و یک فرزند خردسال هم دارم‌ پدرم هم به لطف خداوند بزرگ وضعیت مالی خوبی دارد‌. و با کهولت سن ایشان و مادرم، تنهایی ایشان هم سخت است‌. صد البته اوضاع اقتصادی من هم بشدت وخیم است. و واقعا به سختی معاش خود و خانواده را تامین می کنم. و امکان اجاره ی مسکن را ندارم‌.لذا از مسئولیت های قانونی و شرعی پدرم هم می باشد‌ که، در حال حاضر که فقر دامنگیر تنها فرزندش شده است دست از سختگیری  بردارد. و همانطور که، من و زن و فرزندم را به خانه اش آورد. اینک ما را آواره و  سرگردان نکند.