سلام عذر میخوام فردی 28 ساله هستم در تمام طول زندگی در خانواده با یک خانواده مشکل دار رو به رو بودم تمام فکرم این بود که درس بخوانم و خودم را بیرون بکشم از این وضع ولی متاسفانه شرایط خانه و سر و صدا و ناهنجاری هم طوری بود که نمی توانستم در خانه درس بخوانم، در بیرون جایی را پیدا نکردم در آنجا درس بخوانم، به کتابخانه می رفتم چیزی در خانه نبود ببرم با خودم و گرسنه می ماندم با همان یاد گرفتن درس های ابتدایی و راهنمایی در تیز هوشان قبول شدم، خانواده به من نمی گفتند که آنجا قبول شده ای دو ماه از مدرسه می گذشت و من کتاب نداشتم مدرسه به جای یک دانشگاه تعطیل شده در خارج از شهر بود پیاده 1.5 ساعت مسیر بود، نا پدری چندین بار من را به قصد کشت خفه کرده بود در سنین 5 و 6 و 10 سالگی، دائما و به صورت بیست و چهار ساعته مورد سرزنش نامادری قرار می گرفتم این مسائل روح و روان مرا سایش داد و دچار آسیب های شدید روحی و روانی شدم، نمی دونم اسم وسواس فکری را روی من گذاشتند و من به هیچ وجه این را قبول ندارم چند بار به دلیل عصبانیت در خانه و سنم داشت می رفت بالا و هیچ چیز به دست نمی آوردم نه توانستم درسم را بخوانم و نه پول به دست بیاورم در شهرم هیچ کاری نبود انگار اقتصاد به شدت مزخرف به شدت مزخرف، بالاخره دیپلم ریاضی فیزیک را با تبصره و فلان و بهمان گرفته بودم و به خدمت رفته و آمده بودم در کل چند بار من را به بیمارستان روانی در ... تبریز بردند با ضرب و شتم شدید و در آن جا نه تلفنی داشنی، نه ارتباط با کسی، نه کسی به حرفت گوش می داد، آزاد نبودی و باید با زور و هر چیزی که می گفتند انجام می دادی، کتک و آزار های فوق العاده شدید جسمی و روانی، بی کیفیت ترین و بد ترین غذای ممکن یعنی حتی سیر هم نمی شدی در حد چند لقمه، نه تلفنی می زدند و نه سر می زدند، آمدم و رفتم تهران و نه کسی رو داشتم و نه مکانی داشتم در آنجا در زیر برف و باران و سرمای زمستان بدون حتی کاپشن در بیرون می ماندم با هیچ کس سازش ندارم و در محیط های اجتماعی مثل رستوران بیشتر از دو ماه نمی توانستم کار کنم و رفتارهای آزار دهنده یا از روی کم فهمی کارگران بی شخصیت و بی شعور را نمی توانستم تحمل کنم و می آمدم بیرون در کل 7 تا 8 سال است که این وضع زندگی می کنم و بدون جایی که بتوانم در آنجا راحت باشم هیچ کاری نمی توانم انجام دهم نه درست و حسابی توانسته ام در جایی کار کنم و نه پس اندازی داشته باشم که کاری برای خودم شروع کنم، بیشتر از یک ماه در یک جا کار می کنم خسته می شوم و برایم عادی می شود، نمی دانم مشکل چیست همیشه یک مورد غیر منتظره پیش می آید که برنامه ام را به هم میریزد خسته شده ام از زندگی، میخواستم بدانم اگر علیه ناپدری و نامادری شکایت کنم ( آنقدر آزار دیده ام و زده شده ام که نمی خواهم از کلمه پدر و مادر استفاده کنم با این حال شاید پدر و مادر واقعی ام باشند چه می شود، بهزیستی سرپرستی من را به عهده میگیرد؟ نمی خواهم بهزیستی خرج و مخارجم را بدهد فقط می خواهم یک سرپناه یا اتاق کوچک با برق و آب و گاز داشته باشم و طی سه ماه می توانم پول مورد نیاز برای اجاره یک جایی برای خودم را تهیه کنم فقط یک جایی نیاز دارم که چند ماه اجاره برای آنجا ندهم و 50 میلیون یا 100 میلیون کار کنم و آسایش داشته باشم چیزی که 28 سال است آن را ندیده ام