در قانون تامین اجتماعی، بیمه‌شدگانی که طبق نظر پزشک معالج غیر قابل علاج تشخیص داده می‌شوند، ابتدا تحت خدمات توانبخشی قرار میگیرند. اما چنانچه پس از انجام‌خدمات توان‌بخشی و اعلام نتیجه توان‌بخشی (یا حتی پس از اشتغال) ‌طبق نظر کمیسیونهای پزشکی (که در ماده 91 قانون تامین اجتماعی به آنها اشاره شده ) مشخص شود که بخشی یا تمام توانائی‌خود را از دست داده باشند به ترتیب زیر با آنها رفتار خواهد شد: 1. اگر حداقل 66% از کارافتاده باشد، ازکارافتاده کلی شناخته می‌شود. برای این دسته از افراد تفاوت از کار افتادگی با بازنشستگی معنا نداشته و معمولا به اجبار دریافت مستمری بازنشستگی را انتخاب می‌کنند. ماده 72 این قانون در خصوص مستمری این دسته از افراد بیان می‌کند که میزان مستمری آنها عبارت است از یک سی و پنجم مزد یا حقوق متوسط فرد بیمه شده ضرب در سنوات پرداخت حق بیمه مشروط بر اینکه این مبلغ از 50 درصد مزد ماهانه وی کمتر و از صد درصد آن بیشتر نباشد. چنانچه این افراد دارای همسر، فرزند یا افراد تحت تکفل باشند، مستمری آنها بر حسب مورد مقداری افزایش خواهد یافت که در ماده 72 این قانون به آن اشاره شده است. 2. اگر بین 33% ‌تا 66% و به علت حادثه ناشی از کار ازکارافتاده تشخیص داده شود، از کارافتاده جزئی شناخته می‌شود. براساس قانون به این دسته از افراد مستمری از کار افتادگی جزئی پرداخت می‌شود که میزان آن عبارت است از حاصل ضرب درصد از کار افتادگی در مبلغ مستمری از کار افتادگی کلی استحقاقی که در ماده 70 قبلا ذکر شده است. 3. اما اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه‌شده بین 10% تا 33% ( و بعلت حادثه ناشی از کار) تشخیص داده شود، استحقاق دریافت غرامت نقص مقطوع را خواهد داشت که معمولا میزان آن از دو حالت قبلی کمتر خواهد بود. میزان این غرامت عبارت است از 36 برابر مستمری استحقاقی مقرر شده در ماده 72 این قانون ضرب در درصد از کار افتادگی.

با درود به تامین اجتماعی مراجعه کنید