شما خودتان اذعان می کنید اینجا ملک شخصی ایشان بوده است تا اینجا چون اقرار شما به نفع طرف مقابل هست پذیرفته می شود اما بخش دوم اظهار شما که فرمودید این ملک سابق را تبدیل به کوچه و معبر عام نموده اند ادعایی مغایر با اقرار قبلی شماست که برای اثبات آن نیاز به دلیل دارید و حق با محکمه است.چون این امکان وجود دارد که اداره برق در اراضی با کاربری زراعی و باغی تیر برق نصب کند از طرفی طرح هادی هم نمی تواند در برابر سند مثبت مالکیت تاب آورد.مورث همسایه ممکنه اذن در عبور داده باشد و ورثه وی از این اذن بعد از فوتش رجوع کنند.به زبان ساده شما وقتی در دادگاه اقرار می کنید این مکان سابقا ملک شخصی ایشان بوده است خودتان یک دلیل محکم به نفع طرف دعوی ارایه می کنید حالا طرف مقابل حتی اگر دلیلی هم برای اثبات ملکیت نداشت با اقرار شما این دلیل را دارد اینک باید با دلیل محکمه پسند دیگری مثل شهادت ثابت کنید که این ملک دیگه از ملکیت خارج شده است و الان کوچه است.چرا دادگاه موارد اعلامی شما را نمی پذیرد چون اون موارد اماره هستند در حالیکه طرف دعوی با دلیل ثابت کرده اونجا ملک اوست دلیل را نمیشه با اماره ساقط کرد چون دلیل سبب میشود ما یقین پیدا کنیم اما اماره سبب ظن میشود و طبیعی است که شک هر چقدر هم قوی باشد نمی تواند یقین را از بین ببرد.اینکه اونجا قبلاً ملک بوده و برای مدتی کوچه شده است باید با دلیل ثابت شود که مالک اونجا را برای همیشه کوچه کرده است که در این حالت ادعای شما ثابت میشود اما اگر نتوانید قصد ایشان را ثابت کنید ورثه به راحتی می توانند مدعی شوند صرفا اجازه و اذن در عبور داده شده و ما ملک خودمان را به معبر عام یا خاص نمی دهیم چون اراده ورثه جانشین اراده مورث شده است و مدرک محکمی که مخالف ادعای آنها باشد در دست نیست.مشکل اینجاست که شما دارید به کوچه بودن استناد می کنید و کوچه بودن اینجا را نشان می دهید در حالیکه باید کوچه ماندن محل را ثابت کنید وقتی با دلیل ثابت شد ملک شخصیه این ملکیت سابق یقینی شده و استفاده کنونی به عنوان کوچه نمیتونه ملکیت سابق را ساقط کنه و فراموش نکنیم که در صورت شک هم اصل بر مالکیت خصوصی است و خارج شدن از مالکیت شخصی نیازمند دلیل خواهد بود.شهود شما هم باید شهادت بدند که مورث اونها اینجا رو برای همیشه از ملکیت خودش خارج نمود و به معبر اختصاص داد حتی صرف شهادت دادن به اینکه مورث اجازه داد اینجا کوچه باشه هم کمکی به شما نخواهد کرد چون اذن در انتفاع قابل رجوع است و ورثه وی میتونن رجوع کنند چه الان چه در آینده حق دارند اینکار را انجام بدهند و بگویند تا امروز اجازه دادیم رد بشید از الان اجازه نمی‌دهیم ملک ماست حق ارتفاق به کسی ندادیم.حرف اونا اصله و الویت هم داره چون اینجا هم بین اینکه حق را برای همیشه واگذار کرده یا فقط اجازه استفاده داده اگه تردید کنیم اصل اینه که اجازه انتفاع و عبور داده و مدعی کسی هست که میگوید برای همیشه حق عبور داده و حق ارتفاق داده است.