با ملاحظه و بررسی و تطبیق مواد قانونی سابق و جدید قانون آئین دادرسی کیفری و مواد قانون مدنی مشخص می شود در قانون سابق از جمله موارد جرح شاهد؛ داشتن رابطه خویشاوندی بین شاهد و اصحاب دعوا و طرفین بوده ولی با حاکمیت قانون جدید آئین دادرسی مدنی یعنی سال 1378 قانون سابق به استناد ماده 529 قانون آئین دادرسی مدنی نسخ صریح شده است و البته عده ای معتقدند هنوز شهادت بستگان قابل استماع نیست و یا این که اعتبار آنان به عنوان مطلع بوده و نه به عنوان شاهد که دلیل اثباتی قانونی و شرعی است و اهمیت و ثمره این مطلب آنجا آشکار می گردد که در دعاوی و قراردادهای شفاهی یا حتی کتبی نیز که در یک محیط خانوادگی و خصوصی به وقوع می پیوندد شهود امر فقط اقارب و بستگان و منسوبین نزدیک اشخاص هستند و اشخاص بیگانه ای به آن محل ورود ندارند تا بتوانند حاضر شده و برای دادگاه شهادت دهند. هر چند در صدر ماده بیان داشته قاضی درجه قرابت سببی یا نسبی شاهد را نسبت به طرفین پرونده سوال می کند ولی هرگز در ماده 155 قانون آئین دادرسی کیفری سخنی در خصوص وجود نداشتن رابطه خویشاوندی در بندهای 8 گانه شرایط شاهد به میان نیامده است. همچنین از قرابت نداشتن و نبود رابطه خویشاوندی شاهد با طرفین مطلبی اشاره نشده است.
© تمام حقوق این وبسایت برای مالک آن محفوظ می باشد. حق چاپ و نشر مطالب این وبسایت به صورت الکترونیکی یا غیر الکترونیکی محفوظ می باشد.