سلام. من و همسرم بعداز ده سال زندگی مشترک و دارا بودن دختر 8ساله. به علت نارضایتی و عدم تفاهم اخلاقی و مشکلات جنسی و عاطفی تصمیم به طلاق تفاهمی گرفته ایم. ترس از فساد اخلاقی و فراهم شدن زمینه گناه ما را به این داشته که تفاهمی طلاق بگیریم. من و همسرم افکار کاملا ضد هم داریم. و هیچگونه میل جنسی و رغبتی باهم نداریم. در طول هشت سال فقط بخاطر فرزند و حرف مردم یکدیگر را تحمل کرده ایم. هشت سال است که طلاق عاطفی گرفته ایم. و فقط ترس از خدا بوده که باعث جلوگیری از ارتکاب به گناه در من شده. ولی دیگر نمیتوانم و افکارم من را افسرده کرده. همسرم مردی کاملا سرد و خشکی میباشد. دست خودش نیست. با وجود مشاوره زیاد باز هم به هم وابسته نشده ایم. و همبستری با او فقط از ترس خداست. ایشان هم بخاطر حرف مردم تا الان من را طلاق نداده وگرنه او هم خسته شده. از انجایی که مرد است میتواند نیاز جنسی خود را به هرطریقی رفع کند. و هیچ گناهی بر او ثبت نمیشود ولی زن متاهل حتی نفس کشیدنش بدون ازن شوهر گناه است. و من با این افکارم دیگر نمیتوانم ادامه بدهم.