اینجانب در سال 89 به اصرار یه بنگاهدار (آن زمان به ایشان اطمینان داشتم) یه واحد آپارتمان واقع در طبقه اخر را در جای خیلی ضعیف طی مبایعه نامه ای خریداری کردم مبلغ کل 39 میلیون تومان بود که 9میلیون در رهن مستاجر بود و 10میلیون نیز در رهن بانک بود. 15میلیون تومان نقدی دادیم و 5میلیون تومان نیز در دفترخانه زمان تنظیم وکالت فروش پرداخت کردیم. فروشنده تقاضا کرد که وام را با خودش ببرد و ما مبلغ پرداخت نماییم. به بنگاهدار گفتم من اصلا پولی نمانده برایم گفت نترس سه دانگ وکالت خودتو تفویض کن به همسر من و من پول را میدم (وام و پول مستاجر) شریک شویم و من روی حساب اطمینانی که داشتم فردای اون روز رفتم دفترخانه و سه دانگ تفویض کردم موعد مقرر رسید و فروشنده وام را جابجا کرد و تقاضای پول نمود و من به بنگاهدار گفتم ایشونم گفت من پول ندارم در ضمن بگم که بعدا متوجه شدم آپارتمان مورد نظر بخاطر شکایت همسایه ها در ماده 100شهرداری هست چون روی پشت بام ساخته شده بود و راه عبور و مرور را بسته بود. پس از چند سری بگو و مگو مقرر شد آپارتمان را بفروشیم و پول فروشنده را بدهیم و قبول کردم و بی اطلاع از عواقب تفویض وکالتی که دادم. اپارتمان فروخته شد و فروشنده با خریدار جدید مبایعه نامه نوشت در خرداد ماه سال90 و در دفترخانه نیز سند قطعی امضا شد توسط فروشنده و متاسفانه بنگاهدار اون پول را هم گرفت و گفت میریزم تو حسابت که ریخت تو حساب خودش و من متضرر و بدون هیچگونه مدرکی و....... مجبورا سکوت کردم حالا پس از چند سال زن بنگاهدار داره رفته شکایت کرده که من به تو و شوهرم پول دادم سه دانگ خریدم و سر من کلاه گذاشتید الان تکلیف چیست؟ آیا من که اینهمه متضرر شدم باز محکوم هستم (من هیچگونه مبایعه نامه ای با هانم بنگاهدار ندارم و اینکه بگه اصیل خودش اقدام بفروش کرده)در حال حاضر هم ابلاغیه امده و گفتن برم دادگاه که رای داوری به من ابلاغ بشود