من 15 سال بیشتر سن ندارم ما 4 برادر 2 تا خواهر هستیم پدرم در هیچکدوم از عروسی های برادرام یا حتی خواهرام حضور نداشت و کلی باعث ناراحت شدن خواهر برادرام شد چند سال هست که پدرم زن دوم گرفته اصلا باهام حرف نمیزنه 2 سال هست که میرم سر کار از همه لباسا پول کتابا یا هر چیز دیگه رو خودم میدم پدرم حتی 1 هزاری بهم نمیده حتی برای لباسام یا هر چیز دیگه 2 ماه هست که مادرم بهم زخم زبون میزنه میگه گمشو از خونم بیرون اولش به خودم گفتم تو دلش هچی نی ولی کم کم مطمعن شدم حرفاش جدیه نمیدونم چیکار کنم به خدا هر شب گریم میگیره رفیق یا دوستی هم ندارم که بهش تکیه کنم از بچگی تنها بودم با بچه های هم سن سال خودم میتونم رابطه برقرار کنم یه جورایی اصلا برام مهم نیست عید نوروز امسال مادر و پدرم رفتن روستا و به اندازه 6 ماه تو خونه تنها بودم البته بهترین روزای زندگیم بود تنهایی شبا تو خونه مینشستم یا بازی میکردم یا فیلم میدیدم روزا هم سر کار بودم اصلا حس تنهایی نداشتم ولی شبا چون خونمون پایین شهر هست شبا خیلی تاریکه یکم میترسیدم تنهایی بخوابم ولی خوب بعد چند وقت عادت کردم چند بار از خونه زدم بیرون میخواستم بر نگردم ولی توب کجا دارم که برم بعضی شبا مث دیوونه ها میزنم بیرون گریه خندم یکی میشه الان هیچ امیدی به آدم یا چیزی ندارم تا حالا یه شب یه بار قرص خوردم اما نکشت فقط صبحش تمام بدنم میلرزید جرات نداشتم خودمو از جایی بندازم یا... الان فقط میخوام برم شده باش برم تو بهزیستی میرم شده باش مستقل بشم میشم تا قبل از اینکه سر کار برم نمره هام زیر18 نمیشد الان7 یا 9 میگیرم البته هیچ ربطی به کرونا نداره نمیدونم چیکار کنم هر شب با گریه میخوابم هر شب انگا تو سینم یه اتیشیه خیلی تنها شدم هیچکسو ندارم به خدا هر روز صبح با بدترین حال ممکن بیدار میشم شب هم با بدترین حال ممکن میخوابم میشه کمکم کنین