آیا طرفین میتوانند با تصریح به اختیار صدور دستور موقت برای داور صلاحیت صدور دستور موقت را برای وی ایجاد نمایند؟
به موجب ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی مدنی در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد دادگاه به درخواست ذینفع دستور موقت صادر مینماید. قانون آیین دادرسی مدنی اصولاً جنبه امری دارد و طرفین اختیار تغییر مواد آن را به ویژه در امور مهمی مانند دستور موقت که با حقوق طرفین ارتباط مستقیم دارد، ندارند. اگر بنا بر این باشد که برای داور امکان صدور دستور موقت وجود داشته باشد، وجود این اختیار نیاز به تصریح طرفین ندارد و ارجاع برای رسیدگی به اختلاف، شامل رسیدگی به لوازم آن (از جمله دستور موقت) نیز میشود. اگر این امکان برای داور وجود نداشته باشد نیز با توجه به آمره بودن مقررات مربوطه، تصریح طرفین تاثیری در امکان صدور دستور موقت توسط داور ندارد.