برای اینکه یک معامله به عنوان بیع شناخته شود باید شرایطی مانند مشخص بودن موضوع معامله، مالیت داشتن، و مشروعیت آن رعایت شود
ارزهای دیجیتال به دلیل داشتن ارزش اقتصادی و قابلیت مبادله از نظر برخی فقها و حقوقدانان دارای مالیت هستند
خرید و فروش آنها میتواند به عنوان بیع محسوب شود.
ارزهای دیجیتال به طور رسمی به عنوان پول قانونی شناخته نشدهاند اما فعالیتهای مرتبط با آنها (مانند استخراج) با مجوز قانونی امکانپذیر است اگر خرید و فروش ارز دیجیتال در چارچوب قوانین داخلی انجام شود میتوان آن را مشروع دانست.
خرید و فروش ارز دیجیتال در صورتی که شرایط بیع (مشخص بودن موضوع معامله، مالیت داشتن، و مشروعیت) را داشته باشد میتواند به عنوان بیع محسوب شود با این حال به دلیل نوظهور بودن این حوزه ممکن است در رویههای قضایی و فقهی اختلاف نظر وجود داشته باشد.
در ایران رویههای قضایی مرتبط با ارزهای دیجیتال هنوز در حال شکلگیری است و برخی از مسائل حقوقی و قضایی که ممکن است در این حوزه مطرح شود شامل :
در صورت بروز اختلاف بین خریدار و فروشنده مراجع قضایی میتوانند بر اساس قواعد عمومی قراردادها (ماده ۱۰ قانون مدنی) و قانون تجارت الکترونیک (مصوب ۱۳۸۲) به موضوع رسیدگی کنند
اگر فروشنده ارز دیجیتال را تحویل ندهد یا خریدار وجه را پرداخت نکند طرف زیاندیده میتواند به دادگاه مراجعه و خسارت مطالبه کند.
برخی از فعالیتهای مرتبط با ارزهای دیجیتال ممکن است به عنوان کلاهبرداری یا جرایم رایانهای محسوب شود مثل ایجاد سایتهای مثل فیشینگ یا طرحهای هرمی با استفاده از ارزهای دیجیتال
قانون جرایم رایانهای (مصوب ۱۳۸۸) و قانون مبارزه با پولشویی (مصوب ۱۳۸۶) میتوانند به عنوان چارچوب حقوقی برای رسیدگی به این جرایم مورد استفاده قرار گیرند.
استخراج ارز دیجیتال با مجوز وزارت صنعت معدن و تجارت مجاز است در صورت فعالیت بدون مجوز ممکن است با پیگرد قانونی مواجه شوید.
خرید و فروش ارز دیجیتال در صورتی که شرایط بیع (مالیت داشتن، مشروعیت، و مشخص بودن موضوع معامله) را داشته باشد میتواند به عنوان بیع محسوب شود با این حال به دلیل نوظهور بودن این حوزه در رویههای قضایی و فقهی اختلاف نظر وجود دارد.