در ابتدای مقاله برای مکلف دانستن شخص به جبران خسارت، وارد کردن ضرر و خسارتی را لازم می داند و بیان می کند هر چه جامعه پیشرفته تر باشد در پی جبران مطلوب تر و محدوده ی بیش تری از خسارت است و خسارت معنوی را یکی از انواع این خسارت ها می داند. در ادامه از نبودن تعریف صریحی از خسارت معنوی در اکثر قوانین دنیا و در نظام حقوقی ایران می گوید. و تعریفی که در دایره المعارف حقوق تطبیقی و به وسیله برخی از نویسندگان ارائه شده را بیان می کند. در ادامه اقسام خسارت معنوی را براساس دو منشأ ورود خسات (قهری، قراردادی و کیفری) و موضوع خسارت (خسارت وارد بر اشخاص حقیقی، حقوقی و خسارت وارد بر جمع) بیان می کند و خسارت بر اشخاص حقیقی را از دامنه گسترده تری برخوردار می داند و سه دسته این نوع خسارت را نام می برد و مثال می زند. در ادامه مصادیقی از خسارت معنوی را نام می برد. همچنین دیدگاه های حقوقی در رابطه با قابل مطالبه بودن یا نبودن خسارت معنوی را بیان می کند. در ابتدا دیدگاه گروهی که خسارت معنوی را به طور مطلق قابل جبران نمی دانند و استدلالاتشان را بیان می کند.