براساس ماده ۳۱۰ قانون تجارت، سفته ابزاری است که صادرکننده تعهد پرداخت مبلغ مشخصی را در زمانی معین یا عندالمطالبه به دریافت‌کننده می‌دهد. اگر سفته‌ شما به عنوان ضمانت صادر شده و برای تأمین مطالبات قراردادی یا معاملاتی نبوده است، می‌توانید این موضوع را در دادگاه اثبات کنید. به‌علاوه، ارائه ادله پرداخت‌ها و مدارکی که نشان‌دهنده حسن نیت شما و انجام تعهدات است، می‌تواند مؤثر باشد. بر پایه نظریه مشورتی اداره حقوقی قوه قضاییه، در دعاوی مرتبط با سفته، اگر ثابت شود سفته بابت تضمین بوده، دارنده نمی‌تواند مانند یک سفته حقوقی آن را مطالبه کند. در نهایت رویه‌های قضایی نیز مؤید انحلال تعهد تضمینی در صورت عدم وجود بدهی است