با سلام. اینجانب به عنوان مهندس ناظر ساختمان و عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران به نمایندگی از این سازمان، پیرو قرارداد منعقده با فردی، جهت انجام وظیفه نظارتی محوله مربوط به ساختمان نامبرده به محل مراجعه نمودم. با توجه به بعد مسافت و نداشتن وسیله نقلیه شخصی بابت رعایت مسائل بهداشتی متاثر از شیوع کرونا، برادرم به عنوان راننده در محل مذکور حضور یافت. پس از دق الباب اینجانب، فردی که خود را سرپرست کارگاه معرفی نمود. حسب قرائن پسر مالک از بدو ورود بنده به حیاط ساختمان با لحن نامناسب توضیحات غیر معقول و غیر فنی و تفاسیر شخصی از مسائل ساختمانی داشتند که اینجانب جهت جلوگیری از تشنج با حفظ احترام ایشان، با مالک ساختمان تماس گرفته و تقاضای حضور ایشان در محل ساختمان نمودم. تا رسیدن مالک بنده در حیاط ساختمان منتظر مراجعه شان ماندم. پس از حضور مالک و بررسی موارد فنی و تعهدات سابق (طی صورتجلسه موجود) مبنی بر رفع نواقص اعلامی و ارائه راه حل جهت رفع آن (که بخش عمده تعهدات قبلی انجام نشده بود) اقدام به تنظیم صورتجلسه در طبقه اول ساختمان نموده و ایشان نیز صورتجلسه را امضاء نمودند (پیوست موجود). مطابق یکی از بندهای 5-5 قرارداد منعقده و به دلیل عدم تمکین سازنده به تذکرات ناظر و تعهدات قانونی‌شان اینجانب با یادآوری این بند در جهت توقف کار در صورت عدم انجام اصلاحات سعی در ترغیبشان به انجام زود هنگام اصلاحات نمودم که ایشان با بیان این امر که اگر در راستای عدم گزارش تخلفات مساعدت کنید شیرینی شما محفوظ است و مکررا به انحاء مختلف سعی در پرداخت وجه خارج از رویه به بنده داشتند که با مقاومت و اصرار بنده بر پیشبرد قانونی مسائل روبرو شدند. پس از تنظیم و امضای صورتجلسه نامبرده نسبت به کلمات "الزام" و "دستور" قید شده در صورتجلسه که کاملا منطبق بر ماهیت کار ناظر است ابراز حساسیت میکرد و عنوان می‌نمود که نسبت به هیچ کس الزام و باید ندارم و پس از امضاء با حالت عصبانیت و حسب تحریک پسر خود که در این لحظه، که در حال ترک محل بودم اقدام به توهین و فحاشی و برخورد فیزیکی نمودند و عنوان کردند که دیگر حق ورود به ساختمان بنده را ندارید و پس از فحاشی خود و پسرانش با حمله اینجانب را مورد ضرب و شتم قرار دادند و با توجه به نا ایمن بودن راه پله ها و عدم وجود هر گونه حفاظ فیزیکی پیرامون چاله های باز ساختمان و احتمال صدمه جانی سعی در فرار از دست آنان نمودم. نامبردگان علاوه بر توهین، فحاشی بنده را تهدید به قتل نمودند که اگر یک بار دیگر در ساختمان حاضر شوید شما را می‌کشیم و دیه‌اش را هم پرداخت می‌کنیم. پس از ایجاد سر و صدا و هیاهو برادرم که تا این لحظه در بیرون ساختمان منتظر اتمام کار من بود، با دیدن صحنه از دور به محل نزدیک شد و سعی در جلوگیری از ضرب و جرح بیشتر بنده را داشت. نامبردگان با حالت گستاخی بیشتر و با این بیان که تو چکاره هستی به صورت گروهی برادرم را که از نظر جسمی نیز ضعیف‌تر از آن ها بود را به نحو بسیار شدیدی مورد ضرب و شتم و تهدید به قتل قرار داده و روی زمین کشیده طوریکه آثار جراحت با خونریزی‌های متعدد مشهود است و همان روز به پزشکی قانونی مراجعه کردیم که گزارش آن موجود و موارد فوق را تأیید نموده است. بنده نیز در این اثنا از چند صحنه اقدام به حمله و تهدید این افراد توانستم فیلمی تهیه کنم که در آن تهدید به گرفتن گوشی بنده داشتند و در شرایط روانی متعادلی قرار نداشتند. (فیلم حاوی صحنه هایی از این واقعه در صورت درخواست قاضی محترم ضمیمه پرونده خواهد شد). با تماس‌های مکرر بنده با پلیس 110 به دلیل اضطراب ناشی از خطر جانی و دادن آدرس حدودی ماموران کلانتری متاسفانه به موقع در صحنه حاضر نشدند و ما به حالت ارعاب و مجروح از سر صحنه فرار کردیم که در مسیر و حدود دو خیابان پایین‌تر از محل کانکس مربوط به کلانتری مشاهده نمودیم. ضمن ابراز نارضایتی از بی توجهی و عدم حضور مأموران علت را جویا شدیم که بیان داشتند آدرس را پیدا نکرده‌اند و اقدام به تنظیم صورتجلسه نمودم و بعدا متوجه شدیم فرزندان نامبرده جهت توجیه کار خود و تبری از مسئولیت کیفری اقدام به ضرب و جرح خود نموده‌اند. لطفا راهنمائی کنید.