نکاح موقت از دیدگاه قانون

عدم امکان طلاق در عقد موقت:

طبق ماده 1075 قانون مدنی صیغه نکاح موقت برای مدت مشخصی جاری می‌شود و با اتمام آن، نکاح موقت پایان می‌پذیرد و در واقع طبق ماده 1139 قانون مزبور طلاق در نکاح موقت راهی ندارد فلذا طبق ماده اخیرالذکر و ماده 1120 قانون مدنی راه‌های جدایی در ازدواج موقت از 3 طریق امکان‌پذیر می‌باشد که عبارتند از بذل مدت، فسخ نکاح و اتمام مدت.

نفقه در عقد موقت به شرط توافق:

طبق ماده 1106 قانون مدنی نفقه تنها در عقد دائم جاری است لیکن طبق ماده 1113 قانون مزبور مرد در عقد موقت الزامی به پرداخت نفقه ندارد مگر اینکه بین زن و مرد به پرداخت نفقه به نحو شرط یا به نحو متبانیاً توافق شده باشد. منظور از متبانیاً این است که هر گاه عقد بر مبنای شرطی واقع شده باشد بدون آنکه در عقد بدان تصریح شده باشد به آن شرط، شرط تبانی گویند.

عدم الزام ثبت رسمی نکاح موقت:

طبق ماده 21 قانون حمایت خانواده ثبت ازدواج موقت در دفتر ازدواج لازم نیست مگر اینکه زوجه باردار شده باشد یا طرفین توافق کرده باشند و یا جزء شروط ضمن عقد بوده باشد. بنابراین مرد در صورتی که ازدواج موقت را ثبت رسمی ننماید مرتکب جرم نشده است لیکن اگر یکی از حالت‌های اخیر‌الذکر بوجود بیاید بایستی عقد موقت را ثبت نماید وگرنه طبق ماده 49 قانون مزبور محکوم به جزای نقدی از 24/000/000 تومان تا 50/000/000 تومان یا حبس از 91 روز تا 6 ماه خواهد شد.